Do przechowywania informacji o obrazie konlrolery zintegrowani’ / pis i i Mówną wykorzystują najczęściej wydzielony obszar pamięci operacyjnej,
Nowoczesne procesory graficzne, dzięki bardzo dużej mocy obliczeniowej, mogą być również wykorzystywane do przeprowadzania złożonych obliczeń, np. symulacyjnych.
Przy wyborze kontrolera grafiki uwzględniamy:
• typ procesora graficznego (w decydujący sposób wpływający na szybkość działania, np. gier komputerowych),
• wielkość pamięci obrazu,
• liczbę i rodzaj wejść/wyjść,
• sposób umieszczenia (np. dla komputera biurowego wystarczy kontroler umieszczony na płycie głównej),
• producenta, zwłaszcza gdy zajmujemy się profesjonalną obróbką grafiki.
Mement składowy jednostki systemowej komputera, służący do włączenia komputera do sieci komputerowej. Jego główną funkcją jest zamiana danych przechowywanych w komputerze w postaci cyfrowej na sygnały fizyczne (np. elektryczne, optyczne).
('oraz częściej funkcję kontrolera dźwięku spełnia chipset płyty głównej przy współpracy z procesorem. Większe możliwości daje jednak zastosowanie niezależnej karty dźwiękowej. Jest to układ odpowiedzialny za nagrywanie i odtwarzanie muzyki, głosu i innych dźwięków. Niezależna karta dźwiękowa odciąża procesor z funkcji, które przejmuje wyspecjalizowany procesor dźwięku.
Użytkownik, który tylko słucha muzyki, zadowoli się prostą, tanią kartą. Profesjonaliści używają bardziej zaawansowanych kart: wielokanałowych, wyposażonych w syntezatory dźwięku, wejścia cyfrowe, o niskim poziomie szumów własnych.
Modem to wyspecjalizowany układ odpowiedzialny za przesyłanie informacji za pomocą sieci telekomunikacyjnych (analogowych, cyfrowych lub GSM). Umożliwia w szczególności łączenie się z Internetem oraz pozwala komputerowi odbierać i wysiać w iadomości, dane, faksy, a także pełnić rolę automatycznej sekretarki lub skrzynki głosowej.
Aby korzystać z telewizji w komputerze, potrzebna jest karta telewizyjna i odpowiednie oprogramowanie. Karta może być umieszczona wewnątrz komputera (rys. 6.) lub podłączona przez port USB (rys. 7.). Po zainstalowaniu karty lub włożeniu jej do portu USB należy dostarczyć do niej sygnał z anteny lub innego źródła (kamera wi-leo. magnetowid, DVD).
Rys. 5. Modem zewnętrzny Rys. 6. Karta telewizyjna Rys. 7. Karta telewizyjna
GSM (wewnętrzna) (zewnętrzna)
Odpowiedni program umożliwiający oglądanie telewizji (a także np. nagrywanie) jest dołączany do karty. W niektórych systemach operacyjnych jest dostępne oprogramowanie umożliwiające oglądanie telewizji, np. w Windows 7 - Windows Media Center. Niekiedy karty telewizyjne umożliwiają także odbiór radia.
Partycja dyskowa
(dysk logiczny)
Wydzielony z fizycznego obszaru dysku spójny frag ment, z punktu widzenia logiki komputera traktowany jako osobne urządzenie (dysk).
Ol Formatowanie dysku
Przygotowanie dysku do współpracy z wybranym sys ternem plików. Formatowanie dysku usuwa zapisane na nim informacje.
Dysk twardy (HDD z ang. Hard Disk Drive) to urządzenie pamięci masowej o dużej pojemności. Dane zapisane na dysku pozostają na nim bez względu na to, czy dysk jest zasilany energią elektryczną.
Nośnikiem danych jest wirujący z dużą prędkością (kilku tysięcy obrotów na minutę) talerz aluminiowy lub szklany, pokryty magnetyczną warstwą (rys. 8.). Zapis i odczyt są realizowane za pośrednictwem głowicy ferromagnetycznej, poruszającej się nad powierzchnią płyty. Położenie chwilowe głowicy, a zatem i miejsce, w którym dokonywany jest w danej chwili zapis lub odczyt informacji, są kontrolowane przez zaawansowany układ elektroniczny, zwany kontrolerem dysku.
Współczesne dyski twarde osiągają pojemność do 15 TB (ok. 15 000 GB).
Do komputerów staejonarnych i przenośnych można dodatkowo podłączyć zewnętrzny dysk twardy (rys. 9.). Dodatkowy dysk umożliwia m.in. wykonywanie kopii zapasowych plików. Można go szybko odłączyć od komputera i zabrać ze sobą.
Rys. 8. Dysk twardy
Rys. 9. Zewnętrzny dysk twardy