10080

Gonadotropiny stymulują jądra. U dziewcząt estrogen pobudza rozwój narządów płciowych i otłuszczenia podskórnego. Testosteron u mężczyzn warunkuje rozwój drugorzędnych cech płciowych i muskulatury mięśniowej.

Somatotropina reguluje rozwój komórek i tkanek oraz chrząstek nasadowych. Jej niedobory powodują niedorozwój wzrostowy przysadkowy.

Tyreocropina pobudza tarczycę - produkowana przez tarczycę tyroksyna wpływa na rozwój i uwapnienie dirząstek nasadowych uzębienia, intensywność przemiany materii, sprawność umysłową Jej nadmiar powoduje przyrost nagły.

Adrenokortykotropiny pobudzają gruczoły nadnerczowe, które są odpowiedzialne za wydzielanie androgenów nadnerczowych. Te wpływają na kształtowanie się drugorzędnych cech płciowych, rozwój umięśnienia i tempo rozwoju.

Genetyczne uwarunkowania rozwoju

W 1934 Versdiuer opisał kompleks genów sterujących rozwojem i wzrastaniem. Wyróżnił w nim geny wzrastania III i III rzędu.

Geny I rzędu decydują o podziałach komórkowych i ich różnicowaniu po zapłodnieniu. Geny II rzędu odpowiedzialne są za wzrastanie w okresie embrionalnym i płodowym . geny I i U rzędu są więc aktywne w życiu wewnątrz macicznym.

Geny III rzędu stemją wzrastaniem od urodzenia do dojrzewania. W obrębie tej grupy genów wyróżniamy: Kompleks dziecięcy- faza jego aktywności pokrywa się z fazą aktywności przysadkowego czynnika wzrastania. Kompleks pokwitaniowy- jego aktywność przypada na fazę aktywności sterydów.

Teorie starzenia się

Procesy starzenia się są jeszcze słabo poznane.

I    grupa teorii dowodzi, że starzenie się i śmierć są realizacją genetycznego uwarunkowania rozwoju.

II    grupa wiąże proces starzenia ze zmianami w genotypie komórki.f mutacje )

III    grupa teorii mówi. że kumulacja nieprawidłowości wywołana jest przez zmiany w kolagenie komórki i DNA.

IV    grupa teorii opiera się na twierdzeniu, że ssaki posiadają zegar biologiczny zlokalizowany w podwzgórzu i ono tez jest odpowiedzialne za starzenie się poprzez hormony.

Cechy funkcjonalne

Z tych cech siła absolutna jest słabo kontrolowana genetycznie co oznacza, że jest to cecha w znacznym stopniu poddająca się treningowi. Maksymalna moc anaerobowa posiada wysokie wskaźniki dziedziczenia co powoduje ograniczone możliwości wytrenowania określonych osobników. Szybkość jest słabo zdeterminowana genetycznie, wydolność aerobowa będąca podstawą zdolności wytrzymałościowych wykazuje średni stopień kontroli genetycznej. Jednocześnie jest silnie związana z wielkością matczyną ( mitochondria bowiem dziedziczymy w linii matczynej ). Tętno spoczynkowe słabo kontrolowane, wysiłkowe silnie. Zdolności koordynacyjne w większości wykazują słabą kontrolę genetyczną, tylko orientacja przestrzenna wykazuje średni stopień dziedziczności.

Skład tkankowy ciała- z punktu widzenia antropologii, najprostszy model to model dwuelementowy wg którego ciało składa się z tłuszczu i masy ciała szczupłego- tu zalicza się kości i mięśnie, oraz wodę. Przyjmuje się, że jej zawartość to 71-72 g na lOOg tkanki mięśniowej, podczas zmian rozwojowych całkowita woda ciała ulega powiększeniu wg takiego samego wzorca jak wzrost masy, więc obserwuje się relatywnie szybki wzrost w okresie niemowlęcym i nieco wolniejsze tempo rozwoju w okresie dzieciństwa wczesnego. W czasie skoku pookwitaniowego powiększenie zawartości wody jest większe u chłopców niż u dziewcząt co jest związane z różnicą w masie mięśni. Utrzymuje się to aż do śmierci. Masa ciała szczupłego wzrasta podobnie jak masa i wysokość ciała. Masa szkieletu powiększa się zgodnie ze wzrostem wysokości ciała. Szkielet małego dziecka waży około 95 g, u osób dorosłych M- 4,4 kg a u K 2.8 kg.

Masa szkieletu jest generalnie większa u M i różnica ta powiększa się w okresie pokwitania.

Liczba włókien mięśniowych jest ustalona w 3 trymestrze ciąży i jest nie zmienna. Dalszy rozwój masy mięśniowej przebiega stopniowo do okresu pokwitania - w czasie dojrzewania przyrost umięśnienia jest stosunkowo większy u M.

2