10248

mają charakter zamknięty. Poza szkołą natomiast zdecydowanie dominują różnorodne problemy otwarte, których uczniowie często nie potrafią rozwiązać lub czynią to z wielkim trudem, gdyż pizyzwyczajeni są głównie do rozwiązywania gotowych zadań podręcznikowych

0    charakterze zamkniętych. Kienijąc się tym dorośli powinni świadomie - już od najwcześniejszych lat żyda dziecka - zmierzać do tego, aby wyrabiać w nim nastawienie na samodzielne i twórcze pokonywanie trudności. Problemy otwarte dają się stosunkowo łatwo dostosowywać do możliwośd uczniów i dzięki temu aktywizują oraz pozwalają wywołać postawę badawczą. Nauczanie problemowe nie może zastępować wszystkich pozostałych metod pracy dydaktycznej nauczydela z uczniami. Stanowi ono ważny element nauczania wówczas, gdy można je zastosować w sposób naturalny i właściwy z punktu widzenia zarówno możliwości dziecka, jak i celów oraz szczegółowych zadań nauczania.

Praca grupowa :

Korzystny wpływ pracy grupowej na wyniki procesu nauczania dostrzegano już pod koniec XIX wieku. Jednakże dopiero w latach 1922 - 1930 ta właśnie forma pracy stałą się przedmiotem szerszego zainteresowania oraz zyskała znaczniejszy rozgłos. Przyczyniło się do tego rozpowszechnienie koncepcji pedagogicznych m. in. Decroly’ego, Freineta, oraz innych rzeczników uspołecznienia działalności dydaktyczno - wychowawczej. Wyrazem zainteresowania tym problemem są liczne publikacje na temat „pracy grupowej”, „nauczania grupowego”, „wychowania kolektywnego”, czy „aktywizowania procesu nauczania poprzez zespoły uczniowskie”. Większość tych publikacji stanowią prace o charakterze ogólnym, rozpatrujące różnorakie strony problemu „zespołowości”, „grupowości" czy „kolektywność” nauczania

1    wychowania. Ich autorzy nie zawsze są zgodni co do sposobów i metod organizowania tej pracy. Dlatego możemy wyróżnić cechy nauczania grupowego, które nie są na ogół kwestionowane przez poszczególnych autorów i które stanowią zasadnicze zręby tej właśnie formy pracy dydaktycznej.

Należą do nich następujące cechy:

1.    Uczniów danej klasy dzieli się na niewielkie grupy (4-6 osób). Skład grupy jest stały.

2.    Pracą każdej grupy kieruje przewodniczący.

3.    Wszystkie grupy pracują na lekcji nad rozwiązaniem tych samych zagadnień, bądź też każda grupa rozwiązuje odrębny problem.

4.    Formy pracy grupowej występują łącznie z nauczaniem zbiorowym.

5.    Ocena uzyskiwanych przez poszczególnych uczniów wyników w nauce odbywa się wyłącznie indywidualnie, natomiast wszystkich członków danej grupy wdraża się do współodpowiedzialności za postępy w nauce pojedynczych osób.

6.    Wyniki uzyskane pizez grupę referuje jeden z uczniów, będący jej członkiem.

7.    Podstawową metoda pracy grupowej jest dyskusja nad wspólnie rozwiązywanym zagadnieniem.

8.    Prace poszczególnych grup nad rozwiązywaniem szczegółowych zagadnień na lekcji poprzedza zwykle dyskusja lub pogadanka z całą klasą.

Grupowe formy pracy uczniów na lekcji mogą stać się ważnym elementem profilaktyki pedagogicznej tylko wtedy, gdy będą tworzyć podstawę i pobudzać proces bardziej efektywnego uczenia się.

w tym cdii muszą óucjdiiflk wędlug Cz_: Kupiriewjca. spękiać dodatkowe wymagam^

1. Praca grupowa nie może ograniczać kierowniczej roli nauczyciela w procesie nauczania na rzecz samorzutnej i niedostatecznie kontrolowanej działalności uczniów.