11480

Szkolnictwo

Z ostatnich badań PISA (Programu Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów) prowadzonych przez OECD(Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju), fińscy uczniowie we wszystkich dziedzinach poza matematyką, w której byli drudzy, zajęli pierwsze miejsca na świecie. Fiński system edukacji został zreformowany na początku lat siedemdziesiątych z modelu niemieckiego, który został uznany za niewydajny. Prawie wszystkie szkoły w Finlandii to szkoły państwowe, a za szkoły niepaństwowe nie płaci się, gdyż finansuje je państwo. Również wszystkie uniwersytety są państwowe; kilka z istniejących obecnie uniwersytetów to upaństwowione uniwersytety, które kiedyś znajdowały się w rękach prywatnych. W fińskich szkołach nie stawia się ocen przez pierwsze 3 lata podstawówki, nie można zostawić dziecka na drugi rok w tej samej klasie (w podstawówce, jeżeli rodzice się nie zgadzają), istnieje zakaz udzielania prywatnych korepetycji (tylko przez nauczycieli uczących w państwowej szkole swoim uczniom), a także zakaz dyskryminacji z jakiegokolwiek powodu: pochodzenia, stanu majątkowego rodziców itd Za ciekawostkę można uznać fakt, że bardzo podobny system z ograniczoną liczbą egzaminów istniał przez pewien czas w Związku Radzieckim.

Od szkoły podstawowej obowiązkowa nauka języka angielskiego, od gimnazjum obowiązkowa nauka języka szwedzkiego (można też pod koniec podstawówki wybrać). W gimnazjum można wybrać trzeci język a w liceum dowolnie (angielski i szwedzki jest kontynuowany).

Szkolnictwo wyższe w Finlandii dzieli się na dwa sektory - uniwersytety i politechniki. Nauka na poziomie wyższym również jest bezpłatna. Jednak konkurencja na egzaminach, bardzo silna. O przyjęciu na studia decyduje wynik egzaminu dojrzałości. Jednak kolejny etap to decyzja uczelnianej komisji egzaminacyjnej. Uniwersytety w Finlandii znajdują się w Helsinkach. Turku, Tampere, Kuopio, Oulu, Joensuu, Rovaniemi i Vasaa.

W Finlandii funkcjonuje również szeroko rozwinięty system kształcenia dorosłych, aktywnych zawodowo i uczących się wieczorami. Jest to działalność bardzo popularna. Corocznie w kursach dla dorosłych uczestniczy 1,4 miliona z pięciu milionów Finów.

Gospodarka

Finlandia była do XX wieku raczej krajem zacofanym. Po II wojnie światowej gospodarka kraju była silnie związana z gospodarką Związku Radzieckiego. Z drugiej strony jednak Finlandia dzięki temu, a także dzięki sąsiedztwu Szwecji i Norwegii, stała się państwem socjalnym z prywatną własnością, ale wysokimi podatkami, z których finansuje się badania, edukację, służbę zdrowia itd Podatki stanowią 45% PKB i jest to poziom najwyższy na świecie po krajach nordyckich, które mają podatki nieco wyższe niż 50% PKB. Najbardziej znaną fińską firmą jest Nokia, która posiada 35% światowego rynku telefonii komórkowej (1. miejsce na świecie). Fińskie, nominalne PKB na osobę w 2005 wynosiło 40 197 dolarów, dając Finlandii 12. miejsce na świecie, Eksport wynosił nieco ponad 80 miliardów dolarów. Wskaźnik Giniego, czyli poziom rozpiętości w dochodach, wynosi 26,9 i jest jednym z najniższych na świecie.

Główne surowce wydobywane w Finlandii to : rudy miedzi, cynku, żelaza, chromu i niklu. Podstawowe gałęzie przemysłu:

-    drzewny i celulozowo-papierniczy

-    metalowy

-    maszynowy

-    hutnictwo żelaza i metali nieżelaznych.

Rolnictwo to przede wszystkim hodowla bydła typu mlecznego, a na północy reniferów oraz leśnictwo. Stopa bezrobocia wynosi 8,2%, średnia długość życia: mężczyźni 76 lat, kobiety 82 lat. W 2004 roku Finlandia zajęła pierwsze miejsce w rankingu konkurencyjności Światowego Forum Ekonomicznego.