Ustawa reguluje:
• Bankowe postępowame ugodowe,
• Publiczną sprzedaż wierzytelności bankowych,
• Nabywairie akcji jednoosobowych spółek Skarbu Państwa za wierzytelności,
• Przekazywanie środków na powiększenie funduszy własnych banków państwowych oraz banków, w których Skarb Państwa posiada więcej niż 50% udziałów.
Geueraliue istnieją dwa podejścia do problemu bankowych „złych długów”:
1. Podejście scentralizowane, które zakłada, że instyńicja rządowa lub para-rządowa zajmuje się kompleksowo problemem, przejmując „złe długi" z banku,
2. Podejście zdecentralizowane, zakładające aktywne działanie banków, które same muszą zając się oczyszczeniem swoich portfeli kredytowych.
W programie restrukńiryzacji finansowej przedsiębiorstw i banków przyjęto to ostatnie podejście. Główny ciężar realizacji programu restrukturyzacji finansowej spoczywa na bankach. Banki mają spełniać rolę pośrednika pomiędzy pomocą państwa a przedsiębiorstwami oraz gwaranta tego, że wybrane przez nie przedsiębiorstwa, w wyniku kombinacji działali zmtńejszających zadłużenie i procesów restrukturyzacyjnych będą w stanie samodzielnie działać w warunkach gospodarki konkurencyjnej.
Udział Państwa ogranicza! się do działali w dwóch płaszczyznach:
1. Wzmocnienie kapitałów banków zaangażowanych w restrukturyzację, w taki sposób, aby koszty owej restrukńiryzacji nie zachwiały zbymio ich pozycji finansowej, prowadząc tym samym do obrażenia zaufania do całości polskiego systemu bankowego,
2. Uczestnictwo w restrukturyzacji finansowej dłużników bankowych na takich samych zasadach jak inni wierzyciele.
Podstawowe cele programu można podzielić na trzy grupy:
1. Wsparcie przedsiębiorstw', które przechodzą przejściowe trudności, jednak w długim okresie są w ocenie wierzycieli (a więc przede wszystkim banków) zdobię do efektywnego działania w warunkach gospodarki rynkowej. Dla takich przedsiębiorstw ustawa wprowadza procedurę bankowego postępowania ugodowego. Jest to postępowanie pozasądowe,
2