realizujące (stosujące) normy prawa materialnego. Normy tego prawa regulują zatem postępowanie administracyjne i różne jego odmiany i tym samym chronią uczestników tego procesu, dając im formalne gwarancje i możliwości obrony przed jednostronnym działaniem organów administracji publicznej.
prawo zewnętrzne i wewnętrzne
Oprócz zaprezentowanego tu zasadniczego podziału materii prawa administracyjnego, należy jeszcze z\vrócić uwagę na podział na prawo admi nistiacyme zewnętrzne, regulujące stosunki między podmiotami administracji publicznej i podmiotami do niej nienależącymi oraz prawo administracyjne wewnętrzne, normujące tylko stosunki wewnątrz administracji publicznej. Dla obywatela państwo lub administracja publiczna występują jako jedność. Ich struktura wewnętrzna jest jednak bardzo skomplikowana i reguluje ją cały zespól norm, nazwany właśnie prawem wewnętrznym, la część prawa administracyjnego doczekała się nobilitacji we współczesnym państwie prawnym, w którym nie istnieje już teza głosząca, że stosunki wewnątrz administracji publicznej są „wolne od prawa" i są regulowane wyłącznie przez samą administrację (teoria „intemów administracyjnych1’). Podział na prawo administracyjne zewnętrzne i wewnętrzne ma istotne znaczenie z punktu widzenia klasyfikacji źródeł prawa administracyjnego, a także z punktu widzenia klasyfikacji form działania administracji i stosunków administracyinoprawnych.
inne podgałęzie prawa administracyjnego
Warto również wskazać na to, żc w ramach prawa administracyjnego wykształciły się pewne dziedziny, które—przynajmniej z dydaktycznego punktu widzenia — są traktowane jako odrębne dyscypliny prawnicze. Wyróżnia się w ten sposób wspomniane już prawo administracyjne procesowe (postępowanie administracyjne i postępowanie sądowoadministracyjne), a także prawo administracyjne gospodarcze, wyodrębniające z całość tej dyscypliny wszelkie wątki (ushrojowe, materialne i procesowe) dotyczące działalność gospodarczej państwa i działalność gospodarczej reglamentowanej przez państwo. Osobno trzeba wspomnieć o prawie administracyjnym międzynarodowym, obejmującym instytucje, które mają wspólną regulację przynajmniej w dwóch krajach i o prawie administracyjnym Unii Europejskiej, którego normy są dodawane do wewnętrznego porządku prawnego, tworząc z nim — od czasu wstąpienia Polski do UE — jedną całość.
43