1360

Ryzyko zakażenia HIV w wyniku zakłucia lub zranienia skóry igłą lub innym ostrym narzędziem zanieczyszczonym krwią jest niewielkie, szacowane na 0,3% (zakres 0,2-0,5%).

W przypadku kontaktu materiału zakaźnego z błonami śluzowymi jest jeszcze niższe- 0,1%. Większe jest w następujących przypadkach ; zakłucie igła o dużym świetle wypełnionym krwią, wprowadzenie zakażonej igły do żyły lub tętnicy eksponowanego oraz kontakt z krwią chorego z zawansowanym AIDS.

Warto wspomnieć, że większość osób zakażonych HIV jest również zakażona HBV i HCV.

Decyzja o rozpoczęciu profilaktyki poekspozycyjnej HIV powinna być podjęta niezwłocznie, w ciągu kilku godzin od incydentu

Próbki krwi od eksponowanego i pacjenta powinny zostać odpowiednio zabezpieczone w celu przeprowadzenia badań serologicznych

W profilaktyce poekspozycyjnej zakażenia HIY stosujemy leki z trzech grup:

-    nukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy- NR I I

-    nienukleozydowe inhibitory odwrotnej transkryptazy - NNRTI

-    inhibitory proteazy- PI.

Profilaktyka poekspozycyjna z monitorowaniem stanu zdrowia pracownika służby zdrowia trwa 4 tygodnie i jest prowadzona przez placówki afiliowane przy szpitalach zakaźnych W trakcie obserwacji osoby, wobec której wszczęto procedurę oznacza się przeciwciała anty-HIV po 6 tygodniach oraz 3 i 6 miesiącach po incydencie. Jeżeli do zakażenia nie doszło, obserwację zazwyczaj kończy się po 6, rzadziej po 12 miesiącach

Informuje się pracownika u którego doszło do ekspozycji, o konieczności bezpiecznych zachowań w kontaktach seksualnych, oraz zaniechania oddawania krwi i nasienia.Kobiety powinny stosować antykoncepcję. Jeśli ekspozycji uległa ciężarna o postępowaniu powinien niezwłocznie zadecydować specjalista cłiorób zakaźnych

Każda placówka służby zdrowia powinna dysponować opakowaniem skojarzenia zidowudyny z lamiwudyną o odpowiednim okresie ważności, co umożliwi szybkie zastosowanie preparatu w razie potrzeby.

Ustalono już, że w Polsce nie zarejestrowano żadnego przypadku zakażenia HIV u kilkuset pracowników służby zdrowia, u których zastosowano profilaktykę poekspozycyjną.