14839

Swoboda świadczenia usług polega na wykonywaniu dział. gosp. w innym kraju UE bez konieczności zakładania w nim placówki.

Do typowych sytuacji korzystania ze swobody świadczenia usług należą:

-    "przekroczenie" granicy przez samą usługę;

-    przekroczenie granicy przez usługobiorcę do miejsca pobytu usługodawcy, gdzie usługa może być świadczona;

-    przekroczenie granicy przez usługodawcę celem świadczenia usługi w miejscu pobytu usługobiorcy.

Przykładem może być tzw. działalność transgraniczna.

Zalety działalności transgranicznej:

-    brak lub niewielkie koszty (koszty występują, jeśli prowadzi się działalność reklamową, promocyjną);

-    może przyczynić się do uzyskania przychodów.

Podstawowym kryterium rozróżnienia swobody przedsiębiorczości od swobody świadczenia usług jest stałość działalności w ramach swobody przedsiębiorczości i przejściowy cliarakter świadczenia usług.

PRAWO POCHODNE

Prawo pochodne - zasady jednolitego rynku finansowego UE.

Do wiążących źródeł prawa wspólnotowego determinujących ramy prawne jednolitego rynku finansowego należy zaliczyć także prawo pochodne: rozporządzenia, dyrektywy i decyzje.

Rozporządzenia (regulations) mają cliarakter ogólny, wiążą się w całości i są bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich UE. Rozporządzenia służą unifikacji (ujednoliceniu) prawa państw członkowskich w danej dziedzinie. Nie podlegają one suplementacji do krajowych porządków prawnych, ponieważ stają się ich częścią z chwilą przyjęcia na poziomie wspólnotowym.

Dyrektywy (directives) wiążą państwa członkowskie w zakresie rezultatu (celu), który jest w nich wyrażony, pozostawiają jednak państwom członkowskim swobodę, co do metod przyjętych do wdrożenia. Dyrektywy stanowią instrument liarmonizacji (upodobnienia) krajowych porządków prawnych w regulowanych dziedzinach. Są one najczęściej stosowanym instrumentem prawnym wykorzystywanym do regulowania problematyki jednolitego rynku finansowego.

Decyzje (decisions) to akty o charakterze indywidualnym, wiążącym określonych w nich adresatów.

Zasady jednolitego rynku finansowego UE:

Zasada jednolitego zezw olenia (principle of single license). Stosowanie tej zasady oznacza, że instytucja finansowa mająca zezwolenie na prowadzenie swojej działalności w jednym z krajów Unii Europejskiej, może również prowadzić taką działalność w pozostałych krajach UE, nie ubiegając się o odrębne zezwolenia w każdym z krajów.

Zasada wzajemnego uznawania (principle of mutual recognition). Oznacza obowiąek akceptacji przez państwo członkowskie norm, wymogów, kwalifikacji przyjętych i obowiązujących w danej dziedzinie w innym państwie członkowskim.

Zasada nadzoru państwa pochodzenia (principle of home country). Instytucja finansowa mająca siedzibę w kraju członkowskim UE podlega nadzorowi ze strony właściwych władz kraju macierzystego, kraju uzyskania licencji.