16959

zabiegów leczniczych. Starania wydziału poparta młodzież akademicka- przesłali rezolucje do ministerstwa- mówiono o upośledzeniu uczelni, o za małych salach i o tym źe klinika dermatologiczna znajduje się na strychu kościoła. Doświadczenia naukowe nie są możliwe z powodu wyposażeń Sali i ich braków. Co roku wydział zgłaszał konieczność budowy nowych gmachów. Prócz sejmu i ministerstwa proszono też wysoko postawionych absolwentów UJ o pomoc w realizacji rozbudowy, apelowano o pomoc także w prasie co dało częściowe rezultaty.

Uzyskano zezwolenie na budowę kliniki gin.-poi. Zaczęto budowę w 1920 jednak przez wojnę bolszewicką Ministerstwo Skarbu wstrzymało kredyty na budowy* państwowe. Rok późiuej prace kontynuowano ale już w* 1922 prace znów wstrzymano przez ..szalejącą drożyznę"- zabrakło funduszy. Prasa atakowała Skarb Państwa, organizowano wiece studenckie ale nic wieleto pomagało. Kiedy po długim czasie uzyskano fimdusze nie były one już tyle warte co przy planowaniu budowy. 1925 kolejne przesilenia skarbu- dalsze przerywanie robót. 1935 Odebrano jeszcze nie wykończony gmach a rok później poświęcił ją Adam Sapielia.

II Ważną skończoną inwestycją była Uniwersytecka Szkoła Pielęgniarek i Higienistek. Została ona uruchormona dzięki pertraktacjom Marii Episteinówny z fundacją Rockefelera 1925 odbyło się otwarcie.

Wydział starał się lówmież o uzyskanie pożyczki zagranicznej żeby rozwiązać problemy lokalowe. Największym zainteresowaniem cieszyły się wydziały z pracowniami i laboratoriami Wydział Filozoficzny

Wydział ten również często zwTacal się z prośbą do Ministerstwa WRiOP o fimdusze i pomoc w zdobyciu potrzebnych lokali. Starano się o grunty poforteczne dla powiększenia Ogrodu Botanicznego, planowano przeniesienie Obserwatorium Astronomicznego poza miasto, oczekiwano funduszy na przebudowę dawnej szkoły Przemysłowej dla zakładów chemicznych matematycznych i Inunarustycznych. Oczekiwano też wsparcia WRiOP i interwencje i władz kościelnych i klasztornych aby te wynajęły uniwersytetowi potrzebne lokale. Starania te dały częściowe rezultaty. Przebudowa Instytutu chemii popr awiła warunki pracy i nauczania tej dyscypliny jednak szybko okazały się niewystarczające. Przez małą liczbę miejsc słabsi kandydaci musięli czekać latami na zwolnienie miejsc.

Pod koniec niepodległości ciasnota była tak wielka że Rada Wydziału Filozoficznego na posiedzeniu 20 styczrua 1939 uchwaliła iż należy utworzyć Studium Chemiczne na w^rzói Studium Farmaceutycznego i chciano wzniesienia centralnego gmachu Instytutu Chemiczno-Farmaceutycznego który skupiałby wszystkie pracownie.

Przebudowa szkoły Przemysłowej ukończona została w 1924 ale nie rozwiązywała wszystkich problemów. Ustalono więc kolejność następnych prac budowlanych a WRiOP zakupiło pryw*atną kamienicę od Aleksandra Werychy Darowskiego ziemianina z Ukrainy.

Instytut geograficzny otrzymał tymczasowe pomieszczenie w Arsenale użyczonym przez wojsko jednak w 1922 chciano usunąć stamtąd Instytut- dzięki przychylności gen. Władysława Sikorskiego uczelnia jednak uzyskała grnach.Byl on zniszczony i miał lokatorów których trzeba było wyrzucić. Do 1925 Instytut trakt ow*ał Arsenał jako lokal przejściowy a po tym roku opracow*ał plan adaptacji i przebudowy Arsenału na własny użytek.

Ze względu na finansową sytuacje państw*a zmieniano plany na tańsze. Doszło do konfliktu z Mirusterstwern gdyż było co chwilę zawalane prośbanu o pieruądze na budowy o których nie było wcześniej poinformowane i nie posiadało planów*. Instytu niejako szantażował Ministerstwo iż potrzebuje budynku dla celów polityczno-prestiżowych gdyż mrał się tam odbyć Kongres geografów* Słowiańskich jednak ciągle przekraczał wyznaczony budżet. Mimo problemów udało się i Arsenał pełnił funkcje naitkow*e.

Seminarium Historii i Teorii Muzyki kierowany przez Zdzisława Jaclurneckiego rówiueż był w dużych trudnościach. Udostępniono mu salę w* Zakładzie Chemii gdzie jednocześnie odbywały się