20549

defosforylację zasad azotowych białka P34"*². Jednymi z substratów MPF sąm.in. histon HI (wymagany do kondensacji chromatyny), laminy (uczestniczące w destrukcji otoczki jądrowej we wczesnej profazie), iiukleoliua (białko C23 zaangażowane w remontowanie struktuty jąderka), białka Microtubule Association Products Stimulator (stymulowane przez MPF mają wpływ na na wzrost mikrotubul). Rozkład cykliny B na przełomie metafazy i anafazy powoduje inaktywację i odwrócenie wszystkich zmian.

Jedyną fazą, w której nie odbywają się procesy biosyntetyczne jest faza M.

Struktura jądra iuterfazowego

Wydzielenie jądra to oddzielenie transkrypcji i translacji. U procaryota nie ma intronów - transkrypcja i translacja prawie równoległe. U eucaryota geny w postaci nieciągłej: pre-mRNA musi przejść proces dojrzewania (dotyczy ono wielu rodzajów RNA..)

Dojrzewanie:

•    Nakładanie „Cap" na koniec 5'

ich późniejsze wycięcie.

Przy dużym metabolizmie stosunek rozmiaru    jest duży.

•    Uwypuklane fragmaitów niekodujących i

•    Połączenie całości RNA przez ligazy.

Wielkość jądra zależy od aktywności komórkowej.

Jądro:

1. Otoczka

Z Matriks (nuklepolazma)

3.    Chromatyna

4.    Jąderko

1. Otoczka - Nudear Envelope

Zanika podczas fazy M; nie jest strukturą trwałą. Składa się z 2 błon rozdzielonych przestrzaiią perynukleamą:

•    Zewnętrzna - zachowuje ciągłość z ER, jest labilna i giętka. Zawiera białka charakterystyczne dla ER (cytochrom p450 i B5). Często ma rybosomy.

•    Wewnętrzna - połączenia z matriks jądrowym za pomocą lamin (LAP A, B, C), LAP2a i p (w jądrze).

Ogólny skład chemiczny błon otoczki jądrowej cechuje wysoka % zawartość białek (do 70% masy) oraz znaczący udział fosfolipidów odróżniający je od iiuiych błon w komórce. Zidaityfikowano 4 główne klasy białek:

1. Transbłonowa glikoproteina - gp210; zespala wewnętrzną i zewnętrzna błonę otoczki jądrowej; niezbędna dla uformowania kompleksów porowych i ich stabilizacji.

2    . Peryferyjne glikoproteiuy kompleksu porowego; uczestniczą w wymianie jądrowo-cytoplazmatycznej.

3    . Laminy - główne składniki blaszki, należące do rodziny filamentów pośrednich; odgrywają kluczową rolę w

utrzymaniu strukturalnej integralności błony.

4    . Integralne białka błonowe specyficzne dla wewnętrznej błony otoczki jądrowej, ściśle zasocjowane z

blaszką, receptory dla niektórych lamin.

Morfologia Nudear Porę Complex.:

1.    Kompleks szprych wraz z centralnym kompleksem kanałowym

2.    Pierściai cytopłazmatyczny

3.    Pierściai nukleoplazmatyczny

1.    Podstawowy szkielet jądrowego kompleksu porowego; składa się z 8 szprych obejmujących centralny kompleks kanałowy. Jest ulokowany między pierścieniem cytoplazmatycznym i nukleopłazmatycznym.

2.    Od strony cytoplazmy zwieńczony 8 krótkimi filamentami będących miejscem dokowania dla białek importowanych do jądra komórkowego. Dzięki zdolności do aktywnego, bądź biernego skracania mogą dostarczać dokowany materiał do centralnego kompleksu kanałowego.

3.    Ulokowany na obrzeżu kompleksu porowego od strony nukleoplazmy. Jest połączony z „koszykiem jądrowym” zbudowanym z 8 filamentów. Rozgałęziana każdego filamentu tworzą pierścień koszyka (odgrywa on rolę w transporcie jądrowo-cytoplaz m a tycznym)

Transport aktywny:

1.    Białko zawierające Nulcear Localisation Signal łączy się z iniportyną a, potem z p i tworzy z nimi kompleks, który przez importynę p jest przyłączany do filamentów cytoplazmatycznydi NPG

2.    W etapie translokacji tego kompleksu uczestniczy RanGDP. Wymiana RanGDP, na GTP warunkuje wiązanie RanGTP z importynąp i dysocjację transportowanej cząstki.

2