23017

WYKŁAD, 17.05.12

1.    Akty dyplomacji.

To wszelkie kroki i czynności podejmowane przez przedstawicieli dyplomatycznych. Mogą być ustne lub w formie pisemnej ( korespondencji dyplomatycznej )Z języka francuskiego te kroki określa się demarche- jest to każde oficjalne wystąpienie przedstawiciela dyplomatycznego wobec władz państwa przyjmującego, w szczególności MSZ-tu. Z reguły są one realizacją poleceń rządu państwa wysyłającego. Przedmiotowo może to być przekaz ważnej informacji, propozycji rozpoczęcia rokowań, wyjaśnienia okoliczności jakiejś sprawy, może to być wyrażenie ostrzeżenia, protest, interwencje.

Demarche może być także mieszane- bezpośredni przekaz korespondencji- noty, któremu to aktowi towarzyszy ustny komentarz. Niektóre kroki mogą wynikać z umów międzynarodowych gdzie w drodze dyplomatycznej sprawa ma być załatwiona.

Demarche może być zbiorowe- składane w imieniu dwu lub więcej państw.

Do aktu dyplomacji należy także dementi- tj. oficjalne sprostowanie lub zaprzeczenie jakiejś wiadomości, przeważnie o charakterze politycznym, dokonywane za pośrednictwem massmediów.

2.    Język dyplomatyczny.

Rozumie się przez niego jeden lub więcej języków przyjętych jako języki urzędowe w stosunkach znacznej liczby państw, w szczególności podczas konferencji międzynarodowych i przy podpisywaniu umów wielostronnych. Historycznie biorąc językami tymi były: greka, łacina i język francuski ( połowa XVII w-1 WŚ)

Kiedy w XIX w Król Wlk. Brytanii nakazał swojej służbie dyplomatycznej prowadzenie korespondencji dyplomatycznej z obcymi państwami w języku angielskim wszedł on do stosunków dyplomatycznych, aczkolwiek do I WŚ dyplomacja brytyjska posługiwała się także językiem francuskim ale tylko wobec osób, które nie znały angielskiego lub znały go słabo.

3.    Znaczenie innych języków jako urzędowych w łonie powszechnych organizacji międzyrządowych, np. ONZ, których statuty określają języki oficjalne (urzędowe).

W odniesieniu do umów dwustronnych sporządzane są one z reguły w językach narodowych stron. Niekiedy umowę także sporządza się w języku państwa trzeciego i w razie sporu, wątpliwości tekst sporządzony w tym języku uważa się za autentyczny i rozstrzygający. Zdarza się, że umowa sporządzana jest tylko w języku uznanym za światowy. Porozumienia i wymiana korespondencji przedstawicieli dyplomatycznych z władzami państwa przyjmującego może odbywać się w języku, który obydwie strony przyjmą jako obowiązujący. W służbie konsularnej w komunikowaniu się z władzami miejscowymi przeważa praktyka posługiwania się językiem państwa przyjmującego.

4.    Kurtuazja międzynarodowa.

Są to wszelkie akty grzecznościowe ze strony państwa przyjmującego wobec przedstawicieli innych państw, które są wyrazem szacunku dla tego wszystkiego co symbolizuje i reprezentuje państwo. To przyjęty sposób postępowania w stosunkach między państwami. Nie oparty na normach prawa międzynarodowego publicznego lecz kurtuazji i wypływający z zasady równości suwerennej państw poszanowania godności, wzajemnego szacunku. Przede wszystkim mówienie bardzo ładnym językiem.

5. Ceremoniał państwowy