23851

4	dynamiczne, Rc = 2 kH	IE = 1.5 mA
5	dynamiczne, Rc = 20 kQ	Ie = 1.5 mA
6	dynamiczne, Rc = 2 kfi	Re = 10 kft

Pomiar wzmocnienia różnicowego:

Wzmocnienie różnicowe określaliśmy na podstawie przyrostu napięcia wyjściowego wywołanego 5-miliwoltowym przyrostem napięcia na wejściu układu.

Przypadek	AU^fy]	Uwy. [V]	Uw,2[V]	AU*? [V]	k»
1	0,005	4,49	4,54	0,05	10
2	0,005	3,52	3,65	0,13	26
3	0,005	3,54	3,67	0,13	26
4	0,005	5,02	5,27	0,25	50
5	0,005	5,18	7,40	2,22	444
6	0,005	5,01	5,26	0,25	50

Pomiar w/mocnienia sumacyjncgo:

Wzmocnienie sumacyjne określaliśmy na podstawie przyrostu napięcia wyjściowego wywołanego 4-woltowym przyrostem napięcia na wejściu układu przy zwarciu obu wejść.

Przypadek	AUW [V]	Uw,. [V]	Uw,2[V]	AUm [V]	kus
1	4	4,49	4,49	0	0
2	4	3,52	3,52	0	0
3	4	3,30	3,72	0,42	0,105
4	4	5,01	5,03	0,02	0,005
5	4	5,16	5,27	0,11	0,027
6	4	5,01	5,03	0,02	0,005

Zagadnienia:

a)    Na czym polega różnica wzmocnienia k„ w przypadkach 1 i 2 ?

Są to przypadki zasilania źródłami prądowymi o wartościach odpowiednio 0.5 i 1.5 mA. Jak wiadomo wzmocnienie różnicowe jest wprost proporcjonalne do wartości transkonduktancji, która to jest funkcją prądu źródła. Zatem w przypadku 2 mamy trzykrotnie większa transkonduktancję (bo trzykrotnie większy prąd źródła), przez co wzmocnienie powinno być trzy razy większe, co zresztą zaobserwowano doświadczalnie (w przybliżeniu).

b)    Na czym polega różnica wzmocnienia k,„ w przypadkach 2 i 3 ?

W przypadku 2 zasilamy emitery źródłem prądowym, którego rezystancja jest bardzo duża (dla idealnego źródła nieskończona). W przypadku 3 zamiast źródła występuje rezystor 10 Id}, czyli dużo mniejszy od rezystancji źródła. W obliczu zależności na wzmocnienie sygnału sumacyjnego:

9m

U2 g_m R_e (U~) Po

można stwierdzić, że wzmocnienie to maleje ze wzrostem

rezystancji Re, i tak jest w istocie.

c) Na czym polega różnica wzmocnienia k„ w przypadkach 4 i 5 ?

2