24669

Oznaczanie zawartości azotynów metodą absorpcyjnej spektrometrii cząsteczkowej (PN-EN 26777)

Metoda:

Badaniu poddano próbkę wody z Odry, pobraną 13.02.2012 o godz. 7⁰⁰ z miejsca o współrzędnych 51.095*N 17.095*E (w pobliżu Wydziału Biologii i Hodowli Zwierząt).

Do 40 cm³ badanej próbki dodano 1 cm³ odczynnika barwnego (2 gdihydrochlorku N-(l-naftylo)-l,2-diaminoetanowego w r-rze 4-aminobenzenosulfonoamidu w kwasie ortofosforowym) oraz 9 cm³ wody destylowanej, a następnie wymieszano.

Tak sporządzony roztwór zbadano na spektrofotometrze (A=540 nm).

Wzory:

woda 4-aminobenzenosulfonoamid kwas ortofosforowy dihydrochlorek

N-(l-naftylo)-l,2-diaminoetanowy

Obserwacje:

Po dodaniu odczynnika barwnego i zamieszaniu próbka, początkowo bezbarwna, zmieniła barwę na fioletową.

Po badaniu na spektrofotometrze obliczono zawartość azotynów. Wyniosła ona 0,3746 mg/dm³.

Wnioski:

Badana próbka początkowo była bezbarwna i bez widocznych zanieczyszczeń, możemy więc uznać wynik za wiarygodny.

Azotyny są nietrwałe i przechodzą w NOj'. Z tego względu nie są pożądane, gdyż po przekształceniu w azotany przyspieszają eutrofizację i pogarszają jakość wody. Ponadto, same azotyny mogą utleniać hemoglobinę do methemoglobiny (konkretnie centralny atom Fe hemu, z +2 na +3) i powodować methemoglobinemię. W skrajnych przypadkach może to doprowadzić do zgonu, zatem ich obecność w wodzie pitnej jest niedopuszczalna.