26126

Oprócz konwencjonalnych i prawnych gwarancji podziału stanowego występują jeszcze gwarancje rytualne tego rodzaju, iż każdy fizyczny kontakt z członkiem kasty uznanej za niższą jest dla osoby należącej do kasty wyższej skazą.

Poczucie godności pozytywnie uprzywilejowanych stanów odnosi się w sposób naturalny do ich bytu. Królestwo ich jest „z tego świata”, wielkie przeszłością - istnieje dla teraźniejszości. Poczucie godności warstw negatywnie uprzywilejowanych z natury rzeczy może wiązać się z leżącą poza teraźniejszością przyszłością - doczesną lub pozaziemską. Musi czerpać z wiary w opatrznościową misję, pomazanie przez Boga itp.

Rasowe uzasadnienie podziału stanowego może być słuszne tylko w odniesieniu do poszczególnych przypadków: często stan, poprzez dobór osób o kwalifikacjach osobistych, staje się środowiskiem hodowli typów czystych antropologicznie. Nie jest to jednak jedyny sposób kształtowania się stanów (inne to np. przynależność polityczna, położenie klasowe).

Rozczłonkowanie stanowe dokonuje się wraz z monopolizacją idealnych i materialnych dóbr lub szans. Określonej godności stanowej która zawsze polega na dystansie i ekskluzywności, prerogatywom tej godności (np. wyłączne prawo do pewnych ubiorów) towarzyszą wszelkiego rodzaju monopole materialne. To one stanowią motyw stanowej ekskluzywności.

Styl życia jest probierzem godności stanowej. Powoduje to, że stany są nosicielami wszelkich konwencji; wszelka stylizacja jest pochodzenia stanowego. Zjawiskiem powszechnym w grupach stanowo uprzywilejowanych jest dyskwalifikacja zwykłej pracy fizycznej. Dyskwalifikacja pracujących zarobkowo jest następstwem stanowej zasady ładu społecznego i opozycji wobec czysto rynkowej regulacji podziału pracy. Rynek bowiem, wraz z procesami ekonomicznymi, nie zna względów osobistych ani nie wie nic o godności. W związku z tym za ogólny rezultat podziału stanowego można przyjąć zahamowanie swobodnego rozwoju tynku.

Podział na klasy wyłania się jako następstwo stosunku do produkcji i nabywania dóbr, zaś na stany jako następstwo zasad konsumpcji dóbr w postaci swoistych rodzajów stylu życia. Podziałowi stanowemu sprzyja stabilność zasad nabywania i podziału dóbr. Natomiast wszelki przewrót techniczno-ekonomiczny zagraża mu i wysuwa na pierwszy plan sytuację klasową.

Partie - ich właściwym miejscem jest dziedzina władzy. Partyjne działanie płynące z poczucia wspólnoty, w przeciwieństwie do działania klasowego i stanowego, gdzie nie jest to konieczne, zakłada zawsze pewne celowe zrzeszenie. Jest ono obliczone na osiągnięcie zaplanowanego cela Partie są zatem możliwe jedynie w obrębie wspólnot o charakterze zrzeszenia, czyli posiadających jakiś racjonalny porządek i aparat utrzymywania w gotowości dla jego zachowania.

Partie są zawsze tworem walczącym o władzę, dlatego też są często bardzo rygoiystycznie zorganizowane na zasadach zależności zwierzchnich.