skanuj0007 (388)

5.2. Międzynarodowe konwencje o zasięgu światowym

159

■    stanowi ważną bazę pokarmową ryb, jest miejscem odbywania taiła oraz środowiskiem życia narybku lub drogą migracji, czyli jest istotnym miejscem zachowania zasobów ryb w obrębie danego obszaru i poza jego granicami. Integralną częścią Konwencji Ramsarskiej jest Spis obszarów wodno-błotnych

0    znaczeniu międzynarodowym. Tworzeniem, uzupełnianiem i modyfikowaniem bazy danych o obszarach znajdujących się w spisie zajmuje się sekretariat naukowy, umiejscowiony w Międzynarodowym Biurze Badań Ptaków Wodno-Błotnych

1    Terenów Podmokłych (The International Waterfowl and Wetlands Research Bureau, IWRB) w Slimbridge, w Anglii. Nadzór nad sekretariatem pełni Stały Komitet Konwencji, złożony z przedstawicieli państw-sygnatariuszy, zwanych stronami konwencji.

Obowiązki stron

Konwencji

Ramsarskiej

Obowiązkiem państw-stron tej konwencji jest:

■    wytypowanie przynajmniej jednego obszaru wodnego lub błotnego, spełniającego kryteria obszaru o znaczeniu międzynarodowym i zapewnienie mu skutecznej ochrony, m. in. w wyniku racjonalnego użytkowania;

■    opracowanie i realizacja programów zachowania obszarów wodnych i błotnych umieszczonych w spisie, np. dzięki tworzeniu rezerwatów przyrody;

■    popieranie badań naukowych i wymiana informacji na temat flory i fauny tych obszarów;

■    ochrona, zachowanie lub umiarkowane użytkowanie populacji wędrownych ptaków wodnych;

■    informowanie Biura Konwencji o niekorzystnych zmianach warunków żyda ptaków w ich międzynarodowych ostojach;

■    informowanie Biura Konwencji o konieczności skreślenia ze spisu jakiegoś obszaru ze względu na „pilny interes narodowy”. W tym wypadku konwencja proponuje wyznaczenie w zamian innego obszaru, o podobnych wartościach przyrodniczych, jeśli tylko jest to możliwe;

■    przygotowanie i przekazanie sekretariatowi co dwa lata raportu, dotyczącego stanu obszarów „ramsarskich” i ogółu działań podejmowanych w celu ich właściwego utrzymania.

Sieć obszarów wodno-błotnych o znaczeniu międzynarodowym, wyznaczona na wszystkich kontynentach, należy do najstarszych systemów obszarów chronionych na świecie. Objęto nią ponad 1600 obszarów o łącznej powierzchni niemal 150 min km². Ze względu na malejące zasoby wody słodkiej na Ziemi Konwencja Ramsarska zaleca jednak ochronę wszystkich mokradeł, także tych, które nie znalazły się w międzynarodowym rejestrze. Wszystkie problemy związane z ochroną obszarów wodnych i błotnych omawiane są na zwoływanych co trzy lata Konferencjach Uczestniczących Stron Konwencji, z udziałem przedstawicieli rządów i instytucji naukowych. Z inicjatywy środowisk naukowych i członków organizacji pozarządowych 2 lutego został ogłoszony Światowym Dniem Mokradeł.