40156 skanuj0014 (243)

5.2. Międzynarodowe konwencje o zasięgu światowym

165

■ ochrona tradycyjnych sposobów wykorzystywania zasobów przyrodniczych, jeśli są korzystne dla ochrony różnorodności biologicznej, a także udzielanie pomocy społecznościom lokalnym w działaniach zmierzających do renaturalizacji obszarów zniszczonych i poparcia dla współpracy sektora rządowego i prywatnego w poszukiwaniu metod umiarkowanego użytkowania zasobów biologicznych. Najwyższym organem konwencji jest Konferencja Stron, zwoływana co dwa lata. Realizacją jej postanowień zajmuje się na bieżąco Sekretariat, który ma także obowiązek współpracy z sekretariatami innych konwencji przyrodniczych. Konferencja powołała także organ pomocniczy do spraw doradztwa naukowego, technicznego i technologicznego (Subsidiary Body on Scientific, Technical and Technological Adńce, SBSTTA), złożony z ekspertów w dziedzinach będących w kręgu zainteresowań konwencji. Jego zadaniem jest m.in. ocena stanu różnorodności biologicznej i skuteczności działań związanych z realizacją postanowień konwencji oraz wskazanie nowych metod zrównoważonego użytkowania zasobów przyrodniczych. Realizację postanowień konwencji wspiera Bank Światowy.

Postanowienia

Konwencji

o różnorodności

biologicznej

w krajowych

aktach

prawnych

Ochrona różnorodności biologicznej stała się jednym z podstawowych celów ochrony przyrody w Polsce, wymienionych w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody. Idee zawarte w konwencji nie są jednak dla naszego kraju nowe. Jeszcze przed Szczytem Ziemi w Rio de Janerio, 10.05.1991 roku, Sejm RP podjął uchwałę przyjmującą zasadę rozwoju państwa zgodnego z koncepcją rozwoju trwałego i zrównoważonego, z poszanowaniem przyrody i środowiska. W tym samym roku rozpoczęto prace nad raportem Polskie studium różnorodności biologicznej (Andrzejewski i Weigle 1993), wskazującym kierunki działań niezbędnych do ochrony zagrożonych gatunków i cennych przyrodniczo obszarów oraz opublikowano Strategię ochrony żywych zasobów w Polsce (1991). Za podstawowe cele polityki państwa w dziedzinie ochrony środowiska przyrodniczego uznano utrzymanie procesów ekologicznych i systemów podtrzymujących życie, zachowanie różnorodności genetycznej oraz zapewnienie trwałego użytkowania gatunków i ekosystemów.

Silnie podkreślane przez konwencję zasady zrównoważonego użytkowania różnorodności biologicznej znalazły odbicie zarówno w Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 roku, jak iw II Pohiyce ekologicznej państwa (2000), polityce i strategach różnych sektorów {Polityka Leśna Państwa, 1997; Spójna polityka strukturalna rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa, 1999; Koncepcja polityki przestrzennego zagospodarowania kraju, 1999; Polska 2025 — długookresowa strategia trwałego i zrównoważonego rozwoju, 2000 i Krajowa strategia ochrony i umiarkowanego użytkowania różnorodności biologicznej wraz z programem działań, 2003) oraz w następujących ustawach: ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 o ochronie przyrody, ustawie z dnia 18 kwietnia 1985 o rybactwie śródlądowym, ustawie z dnia 28 września 1991 o lasach, ustawie z dnia 3 lutego 1995 o ochronie guntów rolnych i leśnych, ustawie z dnia 13 października 1995 Prawo łowieckie, ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 o ochronie zwierząt, ustawie z dnia 22 czerwca 2001 o organizmach genetycznie zmodyfikowanych, ustawie z dnia 18 lipca 2001 Prawo