27414

-Zwierciadło saskie dzieliło spadkobierców na koło ściślejsze - zstępni, rodzeństwo, rodzice oraz obszerniejsze - pozostali krewni do VII komputacji rzymskiej -w obrębie paranteli dziedziczyli najbliżsi -w polskim prawie ziemskim:

-w I kolejności - zstępni

-w II kolejności - rodzeństwo (dobra ojczyste w % siostrom, w Va braciom; dobra macierzyste po równo)

-w III kolejności - wstępni (majątek po dziecku po połowie; dziadkowie nie dziedziczyli po wnukach)

-w IV kolejności - krewni do VIII komutacji rzymskiej

Dziedziczenie testamentowe

-na terenach Italii i płd. Francji przetrwało

-niekiedy było wręcz zakazywane przez prawo zwyczajowe

-Germanie mogli przysposobić dziedzica przez afiliację (adopcję), ale tylko

bezdzietni

-Kościół wymuszał testament dla zbawienia duszy (część majątku na cele społeczne), traktując go jako sakrament spcwiedzi; dziedzicem mógł być Chrystus, święci, biedni, więźniowie

-kanoniśd zminimalizowali rzymskie formalności do rozporządzeń złożonych przed duchownym i 2 świadkami -ostatnie słowa zmarłego były wiążące

-można było w średniowieczu nie ustanawiać dziedzica i rozporządzać tylko częścią majątku - zbiory legatów

-można było być spadkobiercą po części testamentowym i beztestamentowym

Zdolność testowania:

Nie mieli:

-osoby małoletnie (<12/14 lat)

-chorzy umysłowo

-osoby skazane za określone przestępstwa (np. lichwiarze)

-osoby dotknięte śmiercią cywilną

-heretycy

-dzieci nieślubne

-zakonnicy

-kobiety były ograniczone przez zgodę ojca/braci a często też męża

Wykonawca praw spadkowych

-testator powierzał wykonanie testamentu osobie zaufanej -najczęściej egzekutorem testamentu był biskup lub zakonnicy z zakonów żebraczych; jeśli inna osoba niż biskup, to biskup czuwał nad sprawowaniem tej funkcji