Jest to najważniejsza instytucja realizująca
Celem krajowych banków centralnych oraz EBC jest utrzymanie stabilności cen.
Art. 130 - w minionym roku niejednokrotnie kolejne państwa UE dręczone kryzysem zmuszone byty przeprowadzić emisję obligacji. Problemem byta kwestia, czy ktoś w ogóle będzie chciał je kupić. Oprocentowanie tych obligacji decyduje teź o długookresowej wypłacalności państw. Jedyną instytucją, która jest w stanie pomóc jest EBC. Może on skupować obligacje państw na rynku wtórnym. Inwestorzy wiedzą, że jeżeli kupią obligacje, to mogą je niedługo sprzedać, bo EBC je skupi. EBC funkcjonuje więc jako gwarant dla całego systemu. Można powiedzieć, że robi to wykonując swoje podstawowe zadanie działając niezależnie. Presja jest jednak gigantyczna, ponieważ ich nieskupowanie może zakończyć się katastrofą.
Zadania EBC:
1) Definiowanie i urzeczywistnianie polityki pieniężnej unii
2) Utrzymanie i zarządzenie rezerwami walutowymi państw członkowskich Cel rezerw walutowych: zapobieżenie nagłej dewaluacji.
Europejski system banków centralnych nei ma własnych organów centralnych i kierowany jest przez organy centralne EBC.
3) Utrzymanie stabilności cen
4) Emisja euro - mogą również krajowe banki centralne, ale tylko z upoważnienia EBC
5) Prowadzi bieżącą politykę pieniężną
6) Może dokonywać operacji pieniężnych, np. interwencja na rynkach Europejski Bank Centralny:
1) Zarząd - czyli Prezes, \Mceprezesi i 4 członkowie zarządu;
2) Rada Prezesów - organ, w skład którego wchodzą prezesi banków centralnych państw członkowskich strefy euro.
3) Komitet Ekonomiczno-Finansowy - organ doradczy, przede wszystkim jest organem doradczym Rady i Komisji i przede wszystkim opiniuje i śledzi sytuację gospodarczą państw członkowskich, bada sytuację w dziedzinie przepływu kapitału i swobody płatności, w skład wchodzą przedstawidełe państw członkowskich, komisji i EBC
Art. 123 - zapewnienie by EBC nie stał się ostatecznym źródłem finansowania zadłużenia państw członkowskich;
Nabywanie obligacji na rynkach wtórnych technicznie nie jest niezgodne z art. 123, ale to główne założenie wyrażone w tym artykule w praktyce nie jest dotrzymywane.
Art. 125
Co mogą zrobić państwa członkowskie, żeby nie odpowiadać za państwa, które sobie robią kłopoty. Instytucjonalnym wyrazem kontroli jest instytucja unikania nadmiernego deficytu budżetowego. Nie da się obniżyć długu publicznego inaczej niż przez ograniczanie deficytu w każdym roku.
Stopy procentowe i inflacja są pochodną oceny gospodarczej, na który przemożny wpływ mają finanse publiczne.
Procedura unikania nadmiernego deficytu budżetowego - art. 126; jeśli państw nie spełnia wymogów to do gry wchodzi Komisja Europejska, która opracowuje sprawozdanie. W skład Komisji Europejskiej wchodzi wyspecjalizowany komisarz, który zajmuje się unią walutową. Jest teź Dyrektoriat Spraw Gospodarczych i Pieniężnych. Dzisiaj tym komisarzem jest Oli Rehn (wiceszef komisji). Komisarz musi być wybrany z kraju, wobec którego nie toczy się procedura sporządzania sprawozdania. W stosunku do Polski wszczęto procedurę 20 maja 2004r. Zamknięto ją w styczniu 2008r. Rok 2007 r. był rokiem kiedy deficyt spadł poniżej 3 %. Parę miesięcy później wszczęto nową i ta nowa trwa. Jest to bardzo interesujący, obiektywny opis sytuacji finansowej danego kraju. Komisja Europejska bierze pod uwagę teź to. jakie są długookresowe trendy. Jeżeli widać wyraźnie, że jest to spowodowane jednorazowymi incydentami, to Komisja nie wszczyna postępowania. Jeżeli po wysłuchaniu odpowiedzi państwa członkowskiego Komisja nadal uznaje, że występuje nadmierny deficyt lub że może (=zaraz wystąpi)