3127

przywództwem Benito Mussoliniego, a także wydarzenia z okresu II Wojny Światowej. Po zamachu stanu przeprowadzonym w lipcu 1943 r. w wyniku którego zostaje obalony Mussolini, powstaje pierwszy tymczasowy rząd, który jest wynikiem koalicji sześciu partii.

Po wkroczeniu aliantów do Rzymu, król Wiktor Emanuel zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią abdykował na rzecz swego syna Umberta. Następuje wyzwolenie całego terytorium Włoch, na czele tymczasowego rządu staje premier Bonamii. Wyzwolenie kraju oznaczało przywrócenie jedności państwowej, choć tendencje różnych ugrupowań politycznych wykazywały znaczne rozbieżności co do tej kwestii . Zgodnie z dekretem wydanym w czerwcu 1944 r. odbywa się referendum ogólnonarodowe, w którym naród ma rozstrzygnąć pomiędzy monarchią a republiką, dodatkowo ma wybrać swoich przedstawicieli do Konstytucyjnego Zgromadzenia Narodowego, które stworzy nową Konstytucję dla odradzającego się państwa. W wyniku referendum za ustrojem republikańskim opowiedziało się 54,2 % wyborców, wynik ten przesądził o upadku korony na rzecz powstania republiki, zaś do Konstytucyjnego Zgromadzenia Narodowego, zdecydowaną przewagę (łącznie 75% głosów) zdobyli przedstawiciele trzech partii a były to: Chrześcijańska Demokracja, Włoska Partia Komunistyczna i Włoska Partia Socjalistyczna. Te trzy partie stanowiły siłę napędową konstytuanty, wywierając wpływ na tok przygotowań, oraz treść Konstytucji Republiki Włoskiej. Świadomi odpowiedzialności jaką złożył na ich ręce naród, dbali o to aby żadna z partii posiadająca przewagę w komisji nie wpłynęła na kształt, oraz treść nowej ustawy zasadniczej. Długi okres pracy nad konstytucją wiązał się z poszukiwaniem nowych rozwiązań, gdyż obok wykorzystania demokratycznych wzorów znanych z własnej praktyki, sięgano do wzorów i konstytucji innych państw. Pamiętając bolesny okres wojny i faszyzmu dążono do stworzenia barier prawnych zamykając możliwość odradzania się odrzuconych form ustrojowych. Członkowie wspomnianych trzech partii byli bowiem