55243 s13 (13)

■WAŻNIEJSZE DANE PANCERZOWNIC Z OKRESU II WOJNY ŚWIATOWEJ I PIERWSZYCH LAT POWOJENNYCH

Kraj	Nazwa	Kaliber pocisku mm	Mata w k(		Prę-dkoić początkowa pocisku m/s	Donośno ść skuteczna na	Przebijal-n ość mm	Nappl pocisku
			pancerzów -niey	pocisku
ISA	Bazooka 1 M-!	60	5,7	1.54	81	—	75 -90	rakietowy
	Bazooka 11 M-20	88.9	7,0	3.65	104	200	280	rakietowy
Niemcy <do 1**45 i.)	Panzerschreck	88	9.5	3.35	105	150	160	rakietowy
	Panzcrfaust I	100	1,6	1,65	—	30	140—160	bezodrzut.
	Panzcrfamt 11	150	2.5	2,80	27	30	220—240	bezodrzut.
	PjtrizcrfauM 60 m	150	2,5	2,80	40	60	220—240	bezodrzut.
W. Brytania	Kriiith Bazooka	88,9	6,5	4.00	—	300	280	rakietowy
Francja	Mir 1950	73	6.3	1,38	160	200	240	rakietowy

Schematy konstrukcyjne pancerzownlc bezodrzutowych:

A — z pociskiem nadkalibrowym; B — z pociskiem kalibrowym; 1 — lufa; 2 — głowica bojowa; 3 — ładunek miotający: 4 — statecznik; 5 —brzechwy

rakietowych prowadzono prace nad tzw. pan-cerzownicami be z odrzutowym i. Idea broni palnej bezodrzutowej była znana znacznie wcześniej, ale wykorzystanie tego rozwiązania w charakterze broni ppanc stało sią możliwe dopiero z chwilą opracowania pocisków kumulacyjnych.

Pancerzownica bezodrzutowa jest bronią palną o najprostszej budowie. Podstawową jej częścią jest lufa w postaci otwartej z obu końców rury cylindrycznej z gładkim przewodem. wyposażona w urządzenie odpalające i proste zazwyczaj przyrządy celownicze. Pociski zbudowane są podobnie, jak przeciwpancerne granaty nasadkowe i pociski do panee-rzownic rakietowych. Do głównych elementów typowego pocisku należą: głowica bojowa z ładunkiem kumulacyjnym i zapalnikiem oraz wydłużony statecznik z brzechwami. Średnica głowicy może być równa kalibrowi lufy lub większa od niego.

Pierwowzorami tego rodzaju broni przeciwpancernej były niemieckie panccrzownicc serii Faustpatron (Panzerfaust), wprowadzane kolejno do uzbrojenia armii hitlerowskiej począwszy od 1943 r.

WSPÓŁCZESNE GRANATNIKI PRZECIWPANCERNE

Odkrycie rewelacyjnych możliwości broni typu pancerzownic spowodowało, żc intensywno prace badawczo-konstrukcyjne nad udoskonaleniem tej broni kontynuowano również po zakończeniu wojny i prowadzone są do dziś. Współczesne, udoskonalone pancerzownice nazywane są granatnikami przeciwpancernymi i występują w uzbrojeniu większości armii jako lekka, a zarazem bardzo skuteczna broń przeciwpancerna piechoty. W wyniku dokonanych modernizacji powstało wiele nowych wzorów o dość zróżnicowanych parametrach taktyczno-technicznych. Przy mniej więcej jednakowej przebijalności używane są granatniki znacznie różniące się ciężarem i donośnością oraz rozwiązaniami konstrukcyjnymi.

13