31581

kręgów piersiowych i trzech pierwszych kręgów lędźwiowych, lewa na poziomie Thl 1-L2, prawa - Th 12-L3. Wyższe ułożenie lewej nerki tłumaczone jest tym, że rośnie silniej i z tego powodu znajduje wyżej. Różnica poziomu obu nerek wynosi ok.pół do jednego trzonu kręgu (ok. 1,5-3 cm). Przeciętna masa pojedynczej noki wynosi od 120-200 g Wymiar podłużny 10-12 cm. poprzeczny 5-6 cm. grubość 3-4 cm. Do wnęki nerki wchodzi tętnica nerkowa (najczęściej pojedyncza) i nerwy a wychodzą żyła nerkowa, moczowód oraz dodatkowo naczynia limfatyczne - struktury te tworzą korzeń nerki

Ruchomość oddechowa nerek wynosi pół do jednego kręgu (ok 2-2,5 cm) - unosi się podczas wydechu a opuszcza podczas wdechu. Do podobnych przesunięć dochodzi również w^r czasie zmiany pozycji ciała - wyższe położenie zajmują w pozycji leżącej, niższe w stojącej.

Budow^ra Nerki

Na nerce odr óżnia się nieco bardziej wypukłą powiazclmię przednią i spłaszczoną powiazclmię tylną, brzeg boczny wypukły, brzeg przyśrodkowy wklęsły, oraz koniec nerki górny i dolny. Na końcach górnych nerek leżą nadnercza. Na wklęsłym brzegu nerki znajduje się wnęka nerkowa prowadząca do zatoki nerkowej. W zatoce zawieszone są początkowe odcinki odprowadzające mocz: kielichy i miedniczka or az naczynia i nerwy.

Nerka wraz z nadnerczem otoczona jest torebką tłuszczową, a tą z kolei otacza powięź. Powierzclinię ner ki obejmuje tor ebka włóknista zawierająca włókna mięśniowe gładkie.

W nerce wyróżnia się dwie warstwy: korę nerki oraz rdzeń nerki.

•    kora - otacza rdzeń nerki i pod postacią słupów nerkowych dochodzi do zatoki trakowej

•    rdzeń - składa się z 10 - 15 piramid oddzielonych od siebie słupami korowymi. Wierzchołki pir amid, zwane brodawkami nerkowymi zwrócone są w kierunku zatoki. Każda p rami da wraz z otaczającym go płaszczan korowym tworzy płat. Każdej br odawce odpowiada kielicli miedniczki nerkowej.

Jednostką morfołogiczno - funkc jonalną noki jest nefron Nerka zawiera icli ponad milion. Każdy nefron składa się z ciałka nerkowego i kanalika.

Nefron - rozpoczyna się w korze nerki ciałkiem nerkowym. Ciałko nerkow^re składa się z kłębka naczyniowego i otaczającej go torebki kłębka. Sieć naczyń włosowatych kłębka nazwano siecią dziwną tętniczą, gdyż naczyniem odprowadzającym jest w niej naczynie tętnicze a nie żyła. W ścianie naczynia doprowadzającego występuje tak zwany aparat przy kłębuszkowy. Miejsce wejścia i wyjścia naczyń w* ciałku nerkowym nosi nazwę bieguna naczyniowego.

W ciałku wewnętrznym odbywa się przesączane surowicy krwi z od światła torebki do kanalika nefromi. Przez nerki przepływa około 20 - 25% krwi. stanowiącą pojanność minutowa serca. Dzięki wysokiemu ciśnieniu krwi w naczyniach włosowatych kłębuszków część osocza krwi jest przepływającej przez te naczynia zostaje przefiltrowana do światła torebki kłębka, tworząc przesącz kłębuszkowy. Nazywany go moczan piawotnym.

W dalszych odcinkach nefronu następuje zagęszczenie moczu piawotnego. Dochodzi do tego w kanaliku nefronu. Można go podzielić na trzy części: kanalik kręty bliższy, pętlę nefronu (dzielącą się na dwa ramiona • zstępujące i wstępujące) i kanalik kręty* dalszy. Kanalik kręty dalszy przechodzi w kanalik zbiorczy, których kilka łączy się w przewód br odawkowy. Tworzą one pole sitowe na szczycie brodawki nerkowej.

Strukturę traki kształtuje układ naczyniowy. Do traki wnika duża tętnica nerkowa, dzieląc się tra liczne gałęzie, któr e wnikają do miąższu troki jako tętnice międzypłatowe. Dzielą się otrę tra tętnice łukowate, od których odchodzą tętnice między zrazikowe. Włosowate naczynia żylne odprowadzają krew* poprzez żyły trriędzyzrazikowc. łukowate i międzypłatowe do żyły nerkowej.