realizowany plan zbawienia człowieka od obietnicy Zbawiciela danej w raju aż do jej wypełnienia. W ostatnim tygodniu roku kościelnego( po uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata) wykonujemy żłóbek z drewna lub innego twardego materiału . Obok żłóbka będą umieszczane w poszczególne niedziele i święta figurki postaci biblijnych:
na 1 niedzielę Adwentu - Abrahama pasterza na II - Izajasza, na III - św. Jana Chrzciciela na IV - M atkę B oską
pogaszone są światła i panuje symboliczna ciemność.
Lampion jest symbolem przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, które z płonącymi lampami oczekiwały na przyjście Oblubieńca. (Mt25, 1-13).
Wieniec adwetowy
Wieniec adwentowy wykonuje się w kształcie koła z gałązek szlachemych drzew iglastych. Pośród wieńcowych gałązek umieszcza się cztery świece symbolizujące cztery niedziele adwentu. Trzy świece powinny być koloni fioletowego a jedna, symbolizująca trzecią niedzielę adwentu - różowa, co odpowiada barwom liturgicznym tego okresu.
Przypominają one o upływającym czasie do narodzin Małego Boga i o naszym obowiązku przy^otowaiua się na spotkanie się z Nim.
Pierwszą świecę zapala się w 1 niedzielę adwentu - symbolizuje ona przebaczenie grzechu nieposłuszeństwa Adamowi i Ewie przez Boga.
Jego kolisty kształt oznacza, że Bóg jest wieczny, nie ma początku atu końca. Wykonany z gałązek drzew iglastych, a więc wiecznie zielonych ma oznaczać życie wieczne jakie daje Chrystus wszystkim w mego wierzącym.
Zapalanie świeczek jest symbolem światłości jaką nazwał się sam Jezus : "Jam jest światłość świata. Zwyczaj umieszczania w domu zielonego wieńca z czterema świecami zrodził się w Niemczech w 1839 roku. Do Polski wieniec przywędrował w roku 1925, najpierw do Wrocławia.