34518

Cewka (indiiktor, zwojnica) jest biernym elementem elektronicznym i elektrotechnicznym.

Cewka składa się z pewnej liczby zwojów drutu lub innego przewodnika nawiniętych np. jeden obok dnigiego na powierzchni walca (cewka cylindryczna), na powierzchni pierścienia (cewka toroidalna) lub na płaszczyźnie (cewka spiralna lub plaska). Wewnątrz zwojów może znajdować się dodatkowo rdzeń z materiału diamagnetycznego lub ferromagnetycznego -wówczas cewka nosi nazwę solenoidu.

Parametry opisujące [edytuj]

Dla prądu stałego cewka jest elementem rezystancyjnym o wartości zależnej od rezystancji przewodnika, z którego jest wykonana Dla prądu o pewnej pulsacji różnej od zera, wykazuje inną wartość opora, nazywaną reaktancją Reaktancja jest tym większa im większa indukcyjność i pulsacja prądu

Cewkę opisuje wzór:

4' = LI

Silę elektromotoryczna indukowana w cewce wyraża wzór:

_dt>__dLI_ __(TdI dh ^f dt dt    ' df dt

Przyjmując, że indukcyjność cewki nie zmienia się, co jest spełnione dla większości obwodów elektrycznych powyższy wzór upraszcza się do:

gdzie:

0    - strumień indukcji magnetycznej,

L - indukcyjność cewki,

1    - natężenie prądu cewki,

c - siła elektromotoryczna samoindukcji, t - czas.

Indukująca się w cewce siła elektromotoryczna (napięcie) zależy od jej indukcyjności oraz od zmiany w czasie płynącego przez nią prądu. W obwodach prądu zmiennego sinusoidalnego, w stanie ustalonym napięcie na cewce wyprzedza o 90 stopni prąd płynący w cewce (napięcie TT

i prąd są przesunięte w fazie o 2).

Indukcyjność cewki [edytuj]

Indukcyjność jest podstawowym parametrem elektrycznym opisującym cewkę. Jednostką indukcyjności jest 1 henr [H], Prąd płynący w obwodzie wytwarza skojarzony z nim strumień