36554

I Pracownia Fizyczna
]t»* )auv7zVa	Ksru/ulc	PoV	Dih
Tkiut 2 idirm Wyzna cza me zależności	SyT»to) 2 uhrm 0-14

I. WSTĘP TEORETYCZNY.

SOCZEWKI.

Soczewką nazywamy bryłę z przezroczystego materiału ograniczoną powierzchniami kulistymi, parabolicznymi lub walcowymi. W praktyce stosuje się najczęściej powierzchnie kuliste. Soczewki mogą mieć rozmaite kształty (rys. 1).

Podstawowe typy soczewrek:

dwu wypukła    płasko-wypukli    wkĘsło-wypukła

Rys.l

Rozróżniamy dwra zasadnicze typy soczewek: zbierające i rozpraszające. Soczewki zbierające są w środku grubsze niż na brzegach, rozpraszające - przeciwnie - grubsze na brzegach niż w środku. Odnosi się to do soczewek z materiału o większym współczynniku załamania niż otaczający je ośrodek. Gdy współczynnik załamania ośrodka jest większy niż materiału soczewki, będzie wnącz przeciwnie.

WZQI.3Q.CaŁŁZkQMy.

_b

to jest wzór przybliżony, słuszny dla soczewrek cienkich i dla promieni padających pod mały kątem na powierzchnię soczewki.

Doświadczenie Younga.

W doświadczeniu Younga (rys. 2) prążki nie są zlokalizowane na ekranie. Inaczej mówiąc, ekran możemy ustawić w dowolnej odległości od źródła i zawrsze zaobserwujemy interferencję.

Doświadczeniu Younga daje słabe prążki interferencyjne. Obserwacja tych prążków interferencyjnych jest trudna - wrymaga zaciemnionego pomieszczenia i adaptacji oka do ciemności. Dzisiaj stosując monochiomatyczną wiązkę światła laserowego można doświadczenie Younga znacznie uprościć i ulepszyć, rezygnując z pierwrszej szczeliny jak widać na rysunku 3.