Rodzina jaskrowate (Rammculaceae)
Występowanie: w całej Europie, zwłaszcza na terenach górzystych (Karpaty, Sudety).
Skład: - alkaloidy diterpenowe- głównie akonityna, benzyloakonityna, hypakonityna, mezakomtynę, napelina w ogólnej ilości 1-3%. Te neurotoksyny w okresie Renesansu były najbardziej popularnymi truciznami w Europie.
LD50 dla myszy dożylnie 0,12 mg/kg LD50 dla szczura (per os- doustnie) 5,97 mg/kg Inne gatunki tojadu: Aconitum carrichaelli Aconitum fischeri Aconitum lycoctonum
Rodzina: psiankowate (Solanaceae)
Występowanie: środkowa i wschodnia Europa jako chwast, zawleczona z obszam Morza Kaspijskiego
Skład: alkaloidy takie jak hioscyjamina, L-skopolamina, atropina (4-7% w liściach to garbniki).
W Meksyku i Peru bieluń jest czczony jako boski narkotyk tolsechi, wywołujący głęboki sen z wizjami erotycznymi.
W lecznictwie liście stosuje się jako środek rozkurczowy w astmie.
W ogrodnictwie, ze względu na piękne kwiaty sadzi się bielunia indiańskiego (Datura iimoxia).
Rodzina: psiankowate (Solanaceae)
Skład: alkaloidy tropinowe (0,02-0,1%) głównie L-hioscyjamina, atropina, skopolamina, które stanowią 30% alkaloidów ogółem Ponad to znajdują się w tej roślinie związki glikozydowe.
Działanie: zbiorowe halucynacje w średniowieczu tzn. „maść czarownic”. Wyciągi z lulka są obecnie rzadko stosowane w medycynie (ner se- samo - siebie). Duże pobudzenie ruchowe przy zatruciach, co odróżnia od zatruć pokrzykiem lub bieluniem. Stosowano go jako trutkę na myszy i szczury, ale i też do wzmacniania piwa.
..maść do latania” - przyrządzania z lulka czarnego, belladonny, mandragory, bielunia (datura), stosowana przez europejskie czarownice z czasów renesansu.