39878

Szczególną formą akumulacji rzecznej są tzw. stożki napływowe. Powstają one w efekcie nagromadzenia luźnego materiału niesionego przez wody płynące, w tych miejscach, gdzie rzeka traci swoją siłę transportową.

Kolejną formą akumulacji rzecznej są delty rzek. Delta, forma akumulacji rzecznej powstała w miejscu ujścia rzeki do wód zatoki morskiej lub jeziora. Rzeka łącząc się ze spokojnymi wodami zbiornika stanowiącego jej ujście, traci swą moc transportową i osadza cały, niesiony prądem, materiał skalny. W obszarze delty rzeka dzieli się zwykle na szereg odnóg, często zmienia bieg. Pomiędzy ramionami delty tworzą się zwykle płytkie jeziora lub bagna. Delta narasta najszybciej wzdłuż ramion, przybierając nieregularny, rozgałęziony kształt tzw. delty palczastej (np. Pasłęka). W przypadku, gdy w zbiorniku końcowym istnieją silne prądy przybrzeżne niszczące występy delty, tworzy się tzw. delta wyrównana (np. Pad).

Tarasy rzeczne (terasa rzeczna) - powstają w wyniku erozyjnej i akumulacyjnej działalności rzek. Na terasach rzecznych najczęściej powstają miasta i osiedla. Powstawanie tarasów:

1)    erozyjne, powstałe na skutek erozji (bocznej, a następnie wgłębnej) rzeki w skale litej

2)    akumulacyjne, powstałe w efekcie wypełnienia dna doliny osadami aluwialnymi, a następnie wcięcia się w nie koryta, przy czym rozcięcie nie dochodzi do skały litej w podłożu (jest to najczęściej występujący rodzaj terasy na obszarze Polski)

3)    cokołowe, powstałe w wyniku erozji bocznej

4)    włożone, powstałe w skutek kolejnego rozcinania i akumulacji

5)    terasy powstałe w podobny sposób, ale z korytem, które rozcięło całą warstwę aluwiów i wcięło się w litą skałę, nazywane są terasami akumulacyjno-erozyjnymi. Odrębnymi rodzajami teras akumulacyjnych są terasy kem owe, powstające pomiędzy krawędzią topniejącego lodowca a zboczem doliny, oraz terasy sandrowe, powstałe w wyniku cofania się czoła lodowca, z którego wypływa rzeka osadzająca sandr.