39886

rozcieranie skał przy nieznacznej rekrystalizacji i wolno przebiegających reakcjach chemicznych. Metamorfizm ten ma charakter lokalny. Powstają łupki krystaliczne.

* metamorfizm regionalny - obejmuje swoim zasięgiem wielkie obszary. Przebiega wtedy, gdy wskutek ruchów tektonicznych skały zostają pogrążone na znaczne głębokości, gdzie panuje duże ciśnienie i temperatura.

W tych trzech rodzajach metamorfizmu nie ma doprowadzonej żądnej substancji, więc skład chemiczny pozostaje bez zmian, ale zachodzą zmiany mineralne. Te trzy rodzaje metamorfizmu nazywamy metamorfizmem izochemicznym.

•4 metamorfizm metasomatyczny (allochemiczny) - ma miejsce wówczas, gdy do

środowiska skalnego, podlegającego jednemu z powyżej opisanych rodzajów metamorfizmu doprowadzone zostaną z głębi roztwory i gazy. Substancje te indukują rozmaite reakcje chemiczne polegające na rozpuszczeniu i wypieraniu jednych minerałów przy jednoczesnym powstawaniu nowych, w skład których wchodzą substancje pochodzące z zewnątrz. metamorfizm progresywny - przebiega w kierunku osiągnięcia wyższego stopnia zmetamorfizowania skał. Jeżeli jednak skały już zmetamorfizowane, w warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury zostaną szybko przemieszczone w strefę wyraźnie niższych temperatur i ciśnień to dochodzi wówczas do przeobrażeń wstecznych.

Procesy metamorficzne nie prowadzą do stopienia skały. Skały w procesach metamorficznych mogą być jedynie nadtopione lub przeniknięte procesami przetopienia.

Tekstury skał metamorficznych odznaczają się swoistym wykształceniem. Najczęściej dochodzi do powstania tekstur kierunkowych:

1)    Łupkowej, która jest wynikiem równoległego ułożenia minerałów blaszkowych (np. łyszczyków. chlorytów itp.), które występują w skale w dużej ilości. Powoduje to występowanie złupkowacenia, czyli rozdzielności na cienkie równoległe do tekstury, płaskie pakiety nie różniące się między sobą składem mineralogicznym.

2)    Gnejsowej, powstającej w wyniku zróżnicowania składu mineralogicznego na warstwy skaleniowo-kwarcowe (zawierające także inne minerały) oraz na warstwy zasobne w łyszczyki. chloryty lub inne krzemiany warstwowe. Jeżeli skalenie lub kwarc osiągają znaczne rozmiary, to w zależności od ich kształtu wyróżnia się struktury oczkowe, soczewkowate, laminowane i inne.

W niektórych skałach metamorficznych, zwłaszcza powstających w strefie Kata, rozwijają się również struktury bezkierunkowe. Jeśli skały zmetamorfizowane pochodzą ze skał magmowych to są to ortołupki. a jeśli ze skał osadowych to są to parałupki.

Strefy m.ętęmęrfięznę;

❖ strefa epi (epizona) - strefa najpłytsza, temperatura ok. 300⁵C. Ciśnienie kierunkowe. W strefie tej powstają skały o strukturze lepidoblasycznej, teksturze b dobrze uporządkowanej,