4048

[Gałąź jest nadrzędna nad dziedziną]

Konstruowanie norm prawnych

W zakresie konstruowania norm prawnych w teorii prawa spotyka się dwa poglądy.

1. Konstruowanie norm prawnych musi w jakiś sposób odpowiadać istocie funkcjonowania prawa, inaczej wszystkie elementy charakterystyczne dla istoty funkcjonowania prawa muszą się przejawiać w konstrukcji normy prawnej. Z punktu widzenia tego poglądu istnieje tylko jedna poprawna konstrukcja normy prawnej. Reguła prawa musi mianowicie podawać po pierwsze czyje zachowanie się reguluje i w jakich warunkach (tzw. hipoteza normy prawnej). Po drugie jakie zachowanie się wyznacza (dyspozycja normy prawnej). Po trzecie jakie konsekwencji powinny nastąpić w przypadku gdy osoba należąca do klasy osób wyznaczonych w hipotezie w warunkach przez nią wskazanych nie zachowa się zgodnie z dyspozycją, to jest tzw. sankcji normy prawnej.

Są również poglądy, które widzą złożony charakter normy prawnej jako dwóch reguł:

-po pierwsze reguły określającej powinność zachowania się sankcjonującego (organ państwa)

-po drugie jako reguły określającej powinność zachowania się sankcjonowanego (nas).

Gdzie obie te reguły określają warunki swego stosowania.

2. Konstnikcja normy wcale nie musi odpowiadać istocie funkcjonowania prawa. Za pierwszym poglądem przemawia fakt, iż pogląd ten odpowiada istocie funkcjonowania regulacji prawnej jako regulacji przymusowej oraz odznacza się kompletnością konstrukcji normy, która wyznacza zarówno zachowanie się organu państwa, którego obowiązkiem jest stosowanie sankcji, jak i adresata wyznaczonego przez hipotezę. Za drugim poglądem przemawia fakt, że konstruowanie norm prawnych według pierwszego poglądu byłoby bardzo utrudnione ze względu na konieczność łączenia ze sobą przepisów prawnych z różnych dziedzin prawa np. prawa karnego i proceduiy karnej, czy ewentualnie z innych działów danej dziedziny np. części szczegółowej prawa z częścią ogólną.

Podziały przepisów prawnych

Przepisy prawne dzielimy na przepisy, które bezpośrednio wyznaczają zachowanie się adresata i przepisy które pośrednio wyznaczają zachowanie się adresata lub które tego zachowania się nie wyznaczają.

W przepisach które bezpośrednio wyznaczają zachowanie się adresata zachowanie wyznaczone jest poprzez wskazanie na obowiązek adresata (w postaci nakazu lub zakazu) lub poprzez prawo adresata.

Przepisy które pośrednio wyznaczają zachowanie się adresata lub które żadnego zachowania się nie wyznaczają to:

1. przepisy określające zdolność określonych grup osób do tego by były podmiotem prawa i obowiązków (przepisy określające tzw. zdolność prawną), przepisy określające zdolność określonych grup osób do tego by przez swoje zachowanie mogły wywołać określone skutki prawne (przepisy określające tzw. zdolność do czynności prawnych), przepisy określające zdolność określonych osób do tego by w związku ze swym zachowaniem mogły być pociągnięte do odpowiedzialności czy tez być karane

2. przepisy określające kompetencje organów państwa bądź właściwość organów prawnych rzeczową, terytorialną, osobową, czasową

3. przepisy określające struktury organizacyjne

4. przepisy o przepisach prawnych

5. przepisy określające pewne fakty społeczno-polityczne.

Adl. Zdolnością prawną jest zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków lub inaczej zdolność do bycia podmiotem prawa.

Zdolność do czynności prawnych to zdolność do tego by mocą własnego działania nabyć prawa i zaciągać zobowiązania.

Zdolność do czynności:

-pełna (osoby które ukończyły 18 lat, nie są ubezwłasnowolnione)

-ograniczona (osoby między 13-18 rokiem życia, gdy będzie ubezwłasnowolniona częściowo)

-może jej w ogóle nie być (osoby poniżej 13 lat, ubezwłasnowolnione).

Więc zdolność do czynności prawnych zależy od wieku i od ubezwłasnowolnienia.

Kodeks Cywilny art. 8-22.

2