42119

USTAWA z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego

Problematyka ta wiąże się z rejestracją faktów dot osób fizycznych tj: z rejestracją urodzeń, małżeństw oraz zgonów, a także sprawy dotyczące innych zdaizeń, które mają wpływ na stan cywilny osób. Jest to sfera regulacji administracyjno-prawnej związanej z prawem cywilnym, ściślej z prawem rodzinnym Nie zawsze była związana z prawem cywilnym, ponieważ wywodzi się z regulacji prawa kościelnego. W kościele katolickim jest przedmiotem prawa kanonicznego. Wielka Rewolucja we Francji w 1792 r. doprowadza do regulacji świeckiej.

Rejestracji stanu cywilnego osób dokonuje się w księgach stanu cywilnego w formie aktów urodzenia, małżeństwa oraz zgonu W księgach stanu cywilnego dokonuje się także innych wpisów przewidzianych w odrębnych przepisach.

Rodzaje systemów rejestracyjnych:

1.    system rejestracji świeckiej

2.    system rejestracji prowadzony przez orany kościelne

3.    mieszany system rejestracji (korporacje wyznaniowe i świeckiej).

Stan cywilny osoby stwierdza się na podstawie aktów sporządzonych w księgach stanu cywilnego. Akty stanu cywilnego stanowią wyłączny dowód zdaizeń w nich stwierdzonych; ich niezgodność z prawdą może być udowodniona jedynie w postępowaniu sądowym

Księgi stanu cywilnego prowadzi się w uizędach stanu cywilnego. Uizędy stanu cywilnego wchodzą w skład urzędu gminy Gmina stanowi okręg urzędu stanu cywilnego.

Wojewoda może tworzyć urzędy stanu cywilnego właściwe dla kilku okręgów lub utworzyć kilka urzędów stanu cywilnego w obszarze jednej gminy.

Czynności z zakresu rejestracji stanu cywilnego dokonuje kierownik urzędu stanu cywilnego lub jego zastępca (zastępcy). Kierownikiem urzędu stanu cywilnego jest wójt lub burmistrz (prezydent) Rada gminy może powołać innego kierownika urzędu stanu cywilnego i jego zastępcę (zastępców). Kierownik urzędu stanu cywilnego współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadali ustawowych.