107
ODCZYT/ZAPIS WARTOŚCI DO TABLICY
int i;
printf ("Druk tablicy tab:\n");
for (i10; i<(sizeof tab / sizeof 1tab); ++i) { printf ("Element numer 7,d 2 1/,d\n", i, tab[i]);
return 0;
Należy pamiętać, że działa on tylko dla tablic, a nie wskaźników (jak później się dowiesz wskaźnik też można w pewnym stopniu traktować jak tablicę).
Z tablicami posługujemy się tak samo jak ze zwykłymi zmiennymi. Różnica polega jedynie na podaniu indeksu tablicy. Określa on jeditoznacznie. z którego elementu (wartości) chcemy skorzystać. Indeksem jest liczba naturalna począwszy od zera. To oznacza, że pierwszy element tablicy ma indeks równy 0. drugi 1. trzeci 2. itd.
Osoby, które wcześniej programowały w językach, takich jak Pascal, Basic czy Fortran muszą przyzwyczaić się do tego, że w języku C indeks numeruje się od 0.
Spróbujmy przedstawić to na działającym przykładzie. Przeanalizuj następujący kod:
int tablica[5] ■ {0}; int i ■ 0; tablica[2] 1 3; tablica[3] ■ 7; for (i«0;i!"5;++i) {
printf ("tablica[%d]17.d\n" , i, tablica[i]);
Jak widać, na początku deklarujemy 5-elementową tablicę, którą od razu zerujemy. Następnie pod trzeci i czwarty element podstawiamy liczby 3 i 7. Pętla ma za zadanie wyprowadzić wynik naszych działań.
Tablice znaków tj. typu cłiar oraz unsigned char posiadają dwie ogólnie przyjęte nazwy, zależnie od ich przeznaczenia:
• bufory — gdy wykorzystujemy je do przechowywania ogólnie pojętych danych, gdy traktujemy je jako po prostu “ciągi bajtów1’ (typ char ma rozmiar 1 bajta, więc jest elastyczny do przechowywania np. danych wczytanych z pliku przed ich przetworzeniem).
napisy gdy zawarte w nich dane traktujemy jako ciągi liter: jest im poświęcony
osobny rozdział Napisy.