42350

-    paradoks tlenowy - jeśli na dużej wysokości ktoś ma problemy z tlenem (ma duszności, bo nie ma wystarczającej ilości tego tlenu) i poda mu się tlen. to zamiast się polepszyć, pogorszy się stan tej osoby (związane to ze zbyt małą ilością dwutlenku węgla, a zbyt dużą tlenu).

-    reakcja układu oddechowego: zwiększenie wentylacji płuc (powyżej 2500 m n.p.m. zwiększa się częstość oddechów na minutę); wentylacja płuc wzrasta z czasem (ułatwiona mechanika wdychania i wydychania)

-    układ krążenia: brak tlenu powoduje zwiększenie częstości uderzeń serca na minutę, pojemność minutowa serca wzrasta, ale bez zmiany objętości wyrzutową - serce nie jest w stanie tak szybko się skurczać. tak jak na nizinach, ale częstość jest większa niż na nizinach

-    pojemność wyrzutowa x ilość uderzeń serca - pojemność tlenowa krwi wzrasta - brak tlenu powoduje, że nerki wydzielają erytropoetynę (EPO - zwiększa ona ilość erytrocytów we krwi -> co prowadzi do wzrostu hematokrytu nawet do 80% -> to powoduje, że jest więcej erytrocytów i hemoglobiny i w pojedynczych komórkach -> pojemność krwi się zwiększa)

Na dużych wysokościach utrata wody wynosi 1.5- 2,5 I, dlatego trzeba spożywać tam 3-4 I wody (następuje problem z wydalaniem moczu - prowadzi to do obrzęków; dlatego stosuje się leki diuretyczne;)