43049

PODSTAWY OGŁOSZENIA UPADŁOŚCI

W stan upadłości popaść mogą jedynie dłużnicy będący przedsiębiorcami. Przepisy ustawy stosuje się również do spółek kapitałowych nieprowadzących działalności gospodarczej, wspólników osobowych spółek handlowych odpowiadających za zobowiązania spółki całym swoim majątkiem, wspólników spółki partnerskiej oraz oddziałów banków zagranicznych

W myśl ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze upadłość ogłasza się w stosunku do dłużnika, który stał się niewypłacalny, tj. dłużnika, który nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań. W odniesieniu do niektórych przedsiębiorców (osób prawnych lub jednostek organizacyjnych mających przyznaną zdolność prawną) za niewypłacalnego uważa się dłużnika także wtedy, gdy jego zobowiązania przekraczają wartość jego majątku, nawet wówczas, gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje. Stan taki zachodzi, gdy zgodnie z danymi bilansowymi aktywa danego przedsiębiorcy są niższe niż jego pasywa. Jak z tego wynika, wymienieni wyżej przedsiębiorcy mogą zostać uznani za upadłych skutkiem jednej z dwu przyczyn: gdy majątek ich nie wystarcza na zaspokojenie długów lub gdy przedsiębiorcy ci zaprzestali płacenia długów. Ten ostatni rygor został jednak przez ustawę złagodzony, bowiem w myśl ustawy sąd może oddalić wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli opóźnienie w wykonaniu zobowiązań nie przekracza 3 miesięcy, a suma niewykonanych zobowiązań nie przekracza 10% wartości bilansowej przedsiębiorstwa dłużnika. Nie dotyczy to sytuacji, gdy niewykonanie zobowiązań ma charakter trwały lub gdy oddalenie wniosku może spowodować pokrzywdzenie wierzycieli.

Ustawa przewiduje szereg wyłączeń, określając jednostki, których upadłości ogłosić nie można. I tak w myśl art. 6 ustawy nie można ogłosić upadłości Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, publicznych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej, instytucji i osób prawnych utworzonych w drodze ustawy, osób fizycznych prowadzących gospodarstwo rolne oraz uczelni.

Sąd oddala wniosek o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Cel instytucji upadłości, po pierwsze - przeprowadzenie likwidacji majątku przedsiębiorcy, który stał się niewypłacalny. Po drugie - i to jest ich cel podstawowy -zabezpieczają one równomierny podział uzyskanych w toku postępowania upadłościowego środków między wierzycieli przedsiębiorcy upadłego Wreszcie, po trzecie, stwarzają one w określonych sytuacjach możliwość zawarcia układu między upadłym a wierzycielami, przewidującego np odroczenie bądź rozłożenie na raty spłaty długów lub nawet ich redukcję. Przepisy prawa upadłościowego dążą zwłaszcza do wyeliminowania sytuacji, gdy wierzyciele niewypłacalnego dłużnika, którzy wcześniej uzyskali tytuły wykonawcze, zostaliby zaspokojeni w całości, kosztem innych wierzycieli, których wierzytelności dopiero później stały się wymagalne. Celowi temu służy szczegółowo uregulowany tryb postępowania upadłościowego

Ogłoszenia upadłości: ogłoszenie upadłości dłużnika z możliwością zawarcia układu; ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika.

Wariant pierwszy stosowany jest wtedy, gdy zostanie uprawdopodobnione, że w drodze układu wierzyciele zostaną zaspokojeni w wyższym stopniu, niż zostaliby zaspokojeni po przeprowadzeniu postępowania obejmującego likwidację majątku dłużnika.