43089

umowie komisu. Stanowi bowiem że komisant nie ponosi odpowiedzialności za ukryte wady fizyczne rzeczy, jak również za jej wady prawne, jeżeli przed zawarciem umowy podał to do wiadomości kupującego. Jednakże wyłączenie odpowiedzialności nie dotyczy wad rzeczy, o których komisant wiedział lub z łatwością mógł się dowiedzieć. Tak więc odpowiedzialność komisanta, mimo wywieszek i regulaminów, może być ograniczona tylko w pewnym stopniu.

Podstawowym obowiązkiem komitenta jest obowiązek zapłacenia komisantowi wynagrodzenia w formie prowizji. Obowiązek ten musi występować w każdej umowie komisu. Wysokość prowizji może wynikać z umowy, lecz często wynika z obowiązujących przepisów. Komisant nabywa roszczenie o zapłatę prowizji z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz albo cenę. Jeżeli umowa ma być wykonana częściami, komisant nabywa roszczenia o prowizję w miarę wykonywania umowy. Komisant może żądać prowizji także wtedy, gdy umowa nie została wykonana z przyczyn dotyczących komitenta.

Dla zabezpieczenia roszczeń o prowizję oraz roszczeń o zwrot wydatków i zaliczek udzielonych komitentowi, jak również dla zabezpieczenia wszelkich innych należności wynikłych ze zleceń komisowych, przysługuje komisantowi ustawowe prawo zastawu na rzeczach stanowiących przedmiot komisu, dopóki rzeczy te znajdują się u niego lub u osoby, która je dzierży w jego imieniu, albo dopóki może nimi rozporządzać za pomocą dokumentów.

Prawo własności rzeczy oddanych do sprzedaży komisantowi przysługuje nadal komitentowi. Komisant natomiast, ponieważ działa we własnym imieniu, przez sprzedanie tych rzeczy osobom trzecim przenosi na nie prawo własności. Gdy komisant kupuje określone rzeczy, to sam nabywa prawo własności, które z kolei - przez wydanie rzeczy - przenosi na komitenta.

Należy zaznaczyć, że w wypadku, gdy komisant sprzedaje rzecz ruchomą osobie fizycznej, która nabywa ją w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, do umowy stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej.