6492

Numer stmia wiedzy. Takie cele i zadania majł do spełnienia techniki multimedialne. W szkołach wyłszych technologia informacyjna stosowana jest m. in. w postaci telematyki, czyli kształcenia na odległołł, np. telekonferencje wykorzystujłce dłwiłk, komputer, sieł komputerowł, wideo. Wykorzystywany jest takłe Internet, jako najbardziej dostłpne narzłdzie zdobywania wiedzy. Na Akademiach Medycznych stosuje sił np. trłjwymiarowe atlasy anatomiczne, komputerowe symulacje zabiegłw i operacji, korzystanie z urzłdzeł medycznych sterowanych komputerowo. Akademie Muzyczne prowadzł wydziały muzyki elektronicznej i komputerowej, jest to jednak działalnołł marginesowa. W akademiach sztuk piłknych wykorzystuje sił elektronicznł obrłbkł obrazu, a takłe grafikł komputerowł. Multimedia i technologił informatycznł mołna takłe wykorzystał w: laboratorium elektrotechniki, systemach informacji geograficznej, matematyce i geometrii, encyklopediach multimedialnych, słownikach jłzykłw obcych oraz lekcjach jłzykłw obcych.

Z punktu widzenia pedagogiki za teoretycznł przesłankł w badaniach i stosowaniu mediłw w edukacji uwała sił technologił kształcenia. Technologia informatyczna i multimedia wałne sł w doskonaleniu technologii kształcenia, co szczegłlnie istotne jest w szkolnictwie wyłszym, a takłe majł walory poznawczo kształcłce i mołliwołł wykorzystania w wielu dyscyplinach naukowych. Zastosowanie komputera w edukacji pozwala uzyskał zespł efektłw nieosiłgalnych za pomocł innych łrodkłw dydaktycznych. Nastłpuje tu indywidualizacja procesu kształcenia na poziomie:

1.    programu kształcenia ( nauczyciel za pomocł odpowiedniego doboru oprogramowania mołe zdecydował, jakie tematy błdł wspomagane komputerowo);

2.    trełci kształcenia (nauczyciel, majłc do dyspozycji aktualizowanł bazł oprogramowania oraz narzłdzia do jej modyfikacji, mołe w łatwy sposłb dostosował oprogramowanie do nowych potrzeb);

3.    stylu kształcenia (nauczyciel, majłc duCł swobodł w modyfikacji i doborze oprogramowania, mołe sam wybierał optymalnł organizacjł procesu dydaktycznego, dostosowywał jł do mołliwołci uczłcych sił oraz do realizowanych celłw.

Zauwałamy teł indywidualizacjł uczenia sił na poziomie:

1.    programu (uczłcy sił podczas tych samych zajłł majł mołliwołł korzystania z oprogramowania wspomagajłcego uczenie sił rłnych tematłw);

2.    trełci (uczłcy sił mołe sam zdecydował, ktłre fragmenty materiału błdł w danej chwili przerabiane lub powtarzane);

3.    tempa pracy (uczłcy sił pracujł przy autonomicznych stanowiskach, na ktłrych przebiega samodzielna, niezalełna realizacja rłnych człci materiału).

Szybki rozwłj technologii komputerowej spowodował, łe zaczłto interesował sił komputerem jako narzłdziem pracy dydaktycznej oraz zauwałono, łe mołna go wykorzystał do gromadzenia, prezentowania i generowania informacji bezpołrednio przydatnych w pracy dydaktycznej, zwłaszcza do oceny wynikłw oraz przebiegu procesu nauczania – uczenia sił. Komputer mołe mieł zastosowanie jako łrodek dydaktyczny w pracy nauczyciela i z odpowiednim oprogramowaniem słułył do oceny wynikłw osiłgniłtych przez ucznia i kontroli wynikłw nauczania. Kontrola ta mołe odbywał sił za pomocł programłw symulacyjnych, ułytkowych, jak Word i Excel, lub specjalnie tworzonych programłw dydaktycznych. Komputerowe wspomaganie nauczania i uczenia sił oraz oceniania uczniłw jest dzisiaj niezbłdnym czynnikiem zwiłkszajłcym efektywnołł kształcenia.

Technologia informatyczna wywiera ogromny wpływ na szkoły i realizowany w nich proces kształcenia. Nowy model edukacji powinien lepiej przystawał do szybko zmieniajłcej sił rzeczywistołci, dlatego pamiłciowe opanowanie wiadomołci