Przedmiot: Polityka Społeczna
1. J. Auleytner, Polityka społeczna, teoria i organizacja, TWP, Warszawa 2000
2. Jolanta Supińska, Dylematy polityki społecznej, instytut Polityki Społecznej UW, Warszawa 1991
3. A. Rajkiewicz (red), Społeczeństwo polskie w latach 1990-95/96, 1PS UW, Warszawa 1997
4. A. Rajkiewicz, M. Księzopolski, J. Supińska, Polityka społeczna, materiały do studiowania, IPS UW, Warszawa 1990
5. J. Auleyter, K. Głąbicka, Polityka Społeczna pomiędzy opiekuńczością a pomocniczością, TWP, Warszawa 2000
6. L. Dziewiecka-Bakun, J. Kielecki, Wybrane problemy Polityki Społecznej, Wrocławski, 1998
7. K. Głabicka, Polityka Społeczna UE, TUT, Warszawa 1998
Historia Polityki Społecznej liczy około 200 lat, zaczynała się rozwijać w krajach: Niemcy, Wielka Brytania. Jej powstanie jako dziedziny działań publicznych można wiązać z rozwojem przemysłu i powstaniem ustroju kapitalistycznego. Dotyczy to powstanie pierwszych kwestii społecznych szczególnie kwestii robotniczych.
Politykę społeczną wiąże się z zaostrzeniem kwestii społecznych.
Kwestia społeczna stała się wówczas istotnym elementem działań politycznych np. akcjach wyborczych
Nierówności społeczne powoduje marginalizacja ludzi, powstają zjawiska bezdomności na większą skalę i pogłębienie się zjawiska ubóstwa. Pierwsze formalne działanie Polityki Społecznej zaczęto wprowadzać w II połowie XIX wieku. Dotyczyło to głównie ubezpieczenia ludzika wypadek różnego rodzaju ryzyk socjalnych choroba, inwalidztwo, bezrobocie.
Za twórcę Polityki Społecznej uznaje się niemieckiego polityka Bismarck’a którego rząd wprowadził ubezpieczenia chorobowe, wypadkowe oraz renty i emerytury. Te działania zapoczątkowały w Europie systemową ochronę ludzi.
Zastosowanie rozwiązań socjalnych dotyczyło początkowo głównie osób charakteryzujących się słabszą pozycją ekonomiczną i społeczną. Ustawodawstwo Bismarcka rozciągnęło się na teren zaboru pruskiego i stąd też na terenach tego zaboru w 1911 roku działało już 631 kas chorych do których należało 291,3 tyś członków.
Praktyka i nauka niemieckiej Polityki Społecznej miała znaczny wpływ na kształtowanie się polskiej myśli naukowej w zakresie Polityki Społecznej. Zalążki państwa opiekuńczego w Polsce możemy odnaleźć już w Konstytucji 3 Maja 1791 roku, np. prawo równości społecznej (równość w obrębie danego stanu). O polskiej Polityki Społecznej możemy mówić dopiero po 1918 roku.
W latach 1918-1926 zostaje w Polsce wprowadzone nowe ustawodawstwo socjalne. Prawa socjalne są wpisane do Konstytucji i ratyfikowane zostają również niektóre konwencje międzynarodowe organizacji pracy.
Od 1926 roku do początkom II wojny światowej charakteryzuje się minimalną realizacją opiekuńczych funkcji państwa co jest głównie efektem kryzysu gospodarczego i nawarstwianiu się wielu problemów społecznych. Po 1926 roku - bezrobocie, ubóstwo, bezdomność urastają do ogromnej skali.
Marginalizacja ludzi - wypadanie ludzi poza struktury społeczne.
2