100080

•    sprawdzeniu, czy każdy przekrój belki jest w stanie bezpiecznie i ekonomicznie przenieść powstające w nim pod wpływem obciążeń siły wewnętrzne (fonny zniszczenia I-K5).

•    sprawdzeniu bezpieczeństwa w strefach podpór i w strefach przyłożenia obciążeń skupionych.

•    sprawdzeniu, czy jest możliwa utrata stateczności ogólnej belki - jeżeli tak, to należy obliczyć nośność z uwzględnieniem zwicltrzenia.

Oczywiście bezpośrednie sprawdzanie nośności każdego przekroju nie jest potrzebne ani możliwe. Wystarczy wytypować i sprawdzić przekroje najbardziej wytężone.

Utrata stateczności ogólnej elementów zginanych, zwana zwichrzeniem, może wpływać w sposób bardzo istotny na zmniejszenie nośności belki. Dlatego też sytuacją pożądaną jest układ, gdy belka jest zabezpieczona przed zwichrzeniem. By to uzyskać, wystarczy zabezpieczyć ściskaną część belki przed możliwością poprzecznego przesunięcia. Zabezpieczenie takie może być ciągle, np. żelbetową płytą stropową stanowiącą sztywną tarczę opartą na belce, bądź dyskretne, np. za pomocą drugorzędnych belek poprzecznych połączonych ze sztywnym wieńcem stropu (patrz pkt 8.3). Nie są narażone na zwicluzenie belki o przekroju zamkniętym okrągłym albo prostokątnym.

Ocenę wrażliwości na zwiclirzenie belki, której pas ściskany jest stabilrzowany punktowo, można rozpocząć, stosując kryterium dane wzorem (8.9).

Podstawowa procedura oceny nośności belek narażonych na zwiclirzenie podana w normie [51] jako punkt wyjściowy przyjmuje moment krytyczny przy zwiclirzeniu sprężystym M_cr- Jest on obliczany według założeń klasycznej teorii stateczności sprężystej. Ważnym założeniem jest przyjęcie jako reguły podparcia widełkowego belek (brak obrotu na podporze względem osi podłużnej belki). O założeniu tym należy pamiętać szczególnie w czasie konstruowania belek i węzłów konstrukcyjnych. Zastosowane rozwiązania muszą zawsze spełniać teoretyczne warunki przyjęte w obliczenia cli, w tym przypadku oparcia belek muszą odpowiadać wymogom stawianym podparciu widełkowemu