Przygotowanie do zawodu
W świetle prawa współczesnego dziennikarzem może być każdy.
Dziennikarz jest osobą zajmującą się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowaniem materiałów prasowych, pozostający w stosunku pracy z redakcją lub zajmujący się także działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji. (Prawo prasowe art. 7, ustęp 2). UMIEĆ NA PAMIĘĆ !!!
Dla dziennikarstwa nie ma żadnych warunków i na tym polega jego słabość (wg prof. Czuby).
Prawo jest nieuwarunkowane, a dziennikarstwo jest jednocześnie zawodem społecznego zaufania. Tworzenie jest publicystyką. Informacja od publicysty ki różni sie tym, że trzyma sie faktu, a publicystyka może być i jest komentarzem do faktu. W przypadku dziennikarza nie są brane kwalifikacje ani zawodowe, ani moralne. Jednak są kodeksy etyczne. Konieczna jest nowelizacja prawa prasowego. Konieczne jest także etyczne i intelektualne przygotowanie do zawodu. Konieczne sa też kompetencje (obok cnót moralnych) - przygotowanie warsztatowe. Konieczne są talenty.
Sukcesy zawodowe są nie tylko wynikiem postawy etycznej, ale uczciwej, solidnej pracy.
Podstawą jest rozeznanie własnych talentów. Talenty są charyzmatem rzeczywistości, a dla człowieka szansą rozwoju. Dla dziennikarza podstawowe talenty to:
• Umiejętność poprawnego i logicznego formułowania problemu,
• Umiejętność przekazywania myśli o rzeczywistości, ale także.
• Umiejętność nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi
Otwartość na innych i łatwość kontaktów warunkuje zawód dziemiikarza. Dla dziennikarza nie jest wystarczający warsztat dziennikarski, ale konieczna jest wiedza humanistyczna lub specjalistyczna.
Brak wiedzy wywołuje złe skutki społeczne. Dziennikarzowi potrzebna jest znajomość psychologii, logiki, etyki, pedagogiki, teologii. Właściwe wykonanie zawodu to także doświadczenie, która zdobywa się niezbyt szybko. Ważne jest znaleźć sobie dobrego nauczyciela (przewodnika). Przy pisaniu trzeba używać jak najmniej przymiotników, potrzebna jest konkretna informacja Ważne jest też, by człowiek odczuwał, że wybiera zawód godny. Błąd może być przypadłością, ale nie założeniem. Przy dobrej jakości konieczna jest też rzetelność (dokładność w przekazie) i wiarygodność (nic nie może być wątpliwe). W pracy konieczne są życzliwe kontakty. Życzliwość oznacza bezinteresowność wobec innych ludzi. Praca ma wymiar etyczny, dlatego istnieje osobista odpowiedzialność za mace.