104161

interpretacji tekstów i innych śladów. Badacz, to ten który podejmuje wysiłek. Jest podmiotem, ale i przedmiotem, bo zajmuje się sobą.

3.    filozofia kultury jako filozofia praktyczna

wzięte od Arystotelesa - „mądrość praktyczna” - rozsądek - sofrosyne - mamy wrodzoną zdolność do zastanawiania się nad tym, co dobre, a co złe. Liczy się nie tylko teoretyczna refleksja, ale i zastosowanie jej do konkretnego przypadku (aby być do tego zdolnym pamiętać trzeba, że tak samo jak wiedza teoretyczna liczy się doświadczenie - warunek dobrego sądu)

Filozofia praktyczna wymaga aksjologicznego zaangażowania- nie odżegnywania się od wartościowania, wymaga wrażliwości, opowiadania się za dobrem i złem. choć niekoniecznie jednoznacznie - szczerość i autentyczność są słabszymi formami prawdy (potrafię oceniać - jeżeli tego nie ma, to nie ma kultury; smak, delikatność, takt - to też aksjologiczne zaangażowanie)

4.    filozofia kultury jako hermeneutyka

doświadczenie i mądrość warunkują siebie wzajemnie stanowiąc strukturę hermeneutyczną. Ślady wzywają nas, chcą byśmy je zinterpretowali

5.    ANTROPOLOGICZNA FILOZOFIA KULTURY (rosińskiej)

Tezy:

-    człowiek i kultura są nierozdzielne, (nie ma człowieka bez kultury, ale i na odwrót)

(nawet technologiczne czy biologiczne spojrzenie na człowieka wyrasta z kultury) człowiek - istota interpretująca i odczytująca ślady

-    pozafaktograficzne odnoszenie się człowieka - człowiekowi nie wystarczają codzienne fakty - zawsze wychyla się w stronę transcendencji lub natury.

-    Filozofia kultury jest aksjologicznie uwrażliwiona