104530

o wiedza o dobru nie równa się dobni - nawet najmądrzejsi ulegają popędom o cnota - stały proces przezwyciężania żądz i popędów

o moralność to podążania za nakazami rozumu - człowiek mądry, ale o słabej woli bywa często mniej cnotliwy od człowieka niewykształconego, ale o silnej woli

•    teoria złotego środka - nie można zupełnie ignorować żądz i popędów, gdyż są one metodami komunikowania się dała z umysłem, stąd zachować należy równowagę pomiędzy żądzami i nakazami rozumu

•    teoria państwa

o państwo jest naturalną formą społeczeństwa, dlatego powinno być do społeczeństwa i do warunków w jakich ono żyje dobrze dopasowane o różne formy państwa są dobre dla różnych społeczeństw o do rządzenia przeznaczeni są ludzie o naturalnych predyspozycjach, a nie fi loz of owie-teoretycy

o filozofowie pownni jedynie nauczać \Madców stosowana metody złotego środka i wsłuchiwania się w cnotę i głos rozumu

A tu rozszerzona wersja - ale mysie, że o Arystotelesie nigdy za wiele...

Arystoteles urodził się w roku 384 p.n.e. w greckiej kolonii Staiirus u wybrzeży Tracii. Jego ojciec był nadwornym lekarzem macedońskiego króla.W wieku 17 lat Arystoteles został wysłany do Aten aby odebrać staranne wykształcenie w Akademii Platońskiej. W Akademii Arystoteles spędził w sumie 20 lat, w czasie których najpierw był studentem, potem asystentem Platona i w końcu samodzielnym wykładowcą. Po śmierci Platona był naturalnym pretendentem do objęcia pozycji rektora Akademii - jednak inni członkowie Akademii zdecydowali się wybrać na to stanowisko siostrzeńca Platona, ze względu na dużą rozbieżność wypracowanego przez Arystotelesa systemu filozoficznego z systemem Platona.Arystoteles następnie pracował jako nadworny lekarz i doradca Hermeasa, a po upadku Assos przeniósł się do Macedonii gdzie został osobistym nauczycielem Aleksandra 111 Macedońskiego. W służbie tej pozostawał przez 7 lat do przejęcia władzy przez Aleksandra, po czym wrócił do Aten. Aleksander do końca życia regularnie wymieniał listy z Arystotelesem, często słuchając jego rad. Arystoteles w Atenach założył własną, konkurencyjną do Akademii szkołę filozoficzną zwaną Liceum fłac. Lyceim, gj\ I.ykeion), która była wspierana przez Aleksandra Macedońskiego i wkrótce przyćmiła Akademię. Po śmierci Aleksandra i upadku pro-macedońskiego rządu w Atenach Ateńczycy zamknęli Liceum a sam Arystoteles musiał uciekać z miasta. Przeniósł się wtedy do miasta Chalcis na wyspie Fboea. gdzie po dwóch latach zmarł.

• Podstawowe założenia filozoficzne Arystotelesa: o Teoria poznania

■    Arystoteles był pierwszym filozofem w historii, który wyszedł najpierw od teorii poznania i loaiki. a dopiero później przeszedł do teorii bytu.

■    Osobiste doświadczenia z nauczaniem i leczeniem małych dzieci przekonały Arystotelesa, że wbrew temu co twierdził Platon, ludzie nie posiadają ukrytej pamięci idealnego świata, lecz cała ich wiedza pochodzi z doczesnego doświadczenia. Dla Arystotelesa teoria odkrywania owej ukrytej pamięci przez dyskursy dialektyczne była nieprawdziwa, a na poparcie swego stanowiska przywoływał fakt, że wprawny sofista potrafi przekonać niedoświadczonego ucznia niemal do wszystkiego.

■    Arystoteles stwierdził, że dużo rozsądniejsze jest przyjęcie, że ludzie rodzą się i niezapisanym umysłem, który zapełnia się myślami na skutek codziennych doświadczeń życiowych. Myśli jednak żyją później własnym życiem i część ludzkich rozumowań ulega rozmaitym wypaczeniom i dziwactwom.

O Przyjmując to założenie Arystoteles doszedł do wniosku, że aby uporządkować ludzkie myśli i wykazać które z nich są adekwatne do rzeczywistości, a które nie, należy stworzyć naukę o samym myśleniu jako takim. Naukę tę nazwał logiką. Zdaniem Arystotelesa celem nauki jest wyprowadzenie stanu faktycznego z jego przyczyn.

Ten proces ma dwie możliwe formy: