Pomiar lepkości ciec/y metodą Hófrpłeta i Ostwalda Określanie wpływu temperatury na lepkość ciec/y
Rys. 1. Wiskozymetr Hopplera:
Ar - śruba aretująra; Ki, K2 - zakrętki; R - rura A, B - zbiorniczki, li,, h2 - poziomy górny i dolny
pomiarowa z nacięciami A, B, C; P - płaszcz (badanej cieczy)
zewnętrzy szklany do termostatowania; G - wlot i wylot wody z ultratermostatu; O - oś obrotu prostopadła do rury pomiarowej
Ćwiczenie ma na celu umożliwić nam wyznaczenie zależności lepkości badanej cieczy od temperatury pomiaru. W doświaczeniu używamy roztworu glikolu etylenowego o nieznanym stężeniu. Wykonujemy także pomiar lepkości względnej (cieczą wzorcową jest woda) wtemperaturze 19.5 °C.
Pomiaru lepkości roztworu glikolu w zależności od temperatury dokonujemy w wiskozymetrze Hopplera (rys. 1.). Jego zasadniczą częścią jest rurka wypełniona badaną cieczą, osłonięta płaszczem połączonym z termostatem. Do rurki, po uprzednim nalaniu cieczy wrzucamy kulkę o dokładnie znanych parametrach (gęstość, średnica). Czas swobodnego przesuwu kulki w słupie cieczy o znanej wysokości jest zależny od lepkości cieczy oraz od różnicy gęstości kulki i cieczy:
h = K- (• (dk - dc)
gdzie:
K - stała kulki;
dk ,dc - gęstość kulki i cieczy: t - czas przepływu kulki.
Pomiaru lepkości względnej dokonujemy w aparacie Ostwalda (rys. 2.). Jest to przyrząd w kształcie U-rurki, w którym znajduje się dokładnie znana objętość cieczy, która przepływa przez cieniutką kapilarkę. Mierzymy czas przepływy cieczy badanej i wzorcowej, od poziomu h, do h2. Stosunek iloczynów czasów przepływu i gęstości cieczy jest równy stosunkowi lepkości tych cieczy:
Hwz _ '^HZ
H RAD d RAD RAD
II. Część obliczeniowa:
2