106632

Niedobór tlenu rozpatrujemy jako obniżenie prężności tlenu w tkankach - hipoksja. Wyróżniamy następujące rodzaje hipoksji:

a.    Hipoksemiczna - spadek prężności tlenu we krwi tętniczej,

b.    Anemiczna - zablokowanie np. hemoglobiny,

c.    Cyrkulacyjna - ogólne słabe krążenie,

d.    Miejscowa - spadek prężności tlenu w danym miejscu.

Zaopatrzenie organizmu w tlen zależy od wielu czynników:

a. Pobieranie tlenu z otoczenia:

1.    Wentylacja płuc pęcherzykowa,

2.    Przepływ krwi przez płuca,

3.    Pojemność dyfuzyjna płuc b Transport tlenu do płuc:

1 Pojemność minutowa serca - najważniejszy czynnik,

2.    Ilość krwi krążącej,

3.    Pojemność tlenowa krwi.

c. Zaopatrzenie tkanek o zwiększonym metabolizmie:

1 Perfuzja (zależy od dystrybucji),

2. Sprawność ekstrakcji tlenu.

Przemiany beztlenowe zawsze towarzyszą wysiłkowi fizycznemu, dominują na początku wysiłku Miarą jest stężenie mleczanu:

1.    Powstaje w mięśniach, ale jego stężenie oceniamy we krwi,

2.    Jego stężenie jest większe niż w osoczu,

3.    Dyfuzja nie jest duża, szczyt stężenia w osoczu po 3-5 minutach.

Nadmiar mleczanu określamy przez różnicę mleczanu aktualnie i w spoczynku. xL = (Lx - Ls) - (Px - PS)/ (Ls/Ps)

Przy wysiłku maksymalnym stężenie mleczanu wzrasta u:

1 Przeciętnie wytrenowanych do 8 nunol/L,

2.    Średnio wytrenowanych do 8-13 mmol/L.

3.    Bardzo wytrenowanych do 17 mmol/L.