108169

to wcale nie tylko dlatego, żebyśmy się potwornie nie wiercili na fotelu, ale takie zmniejsza w ten sposób wielokrotnie iyzyko niespecyficznego stanu zapalnego. Takie niespecyficzne stany zapalne zdarzają się bardzo często wtedy, kiedy dochodzi do długotrwałego ucisku. Na pewno każdemu zdarzyło się, że miał niewygodne buty, przez dłuższy czas czuliśmy w któiymś tam miejscu na skórze ucisk, a jak żeśmy te buty zdjęli, to w tym miejscu pojawiła się wielka czerwona gula, która boli, jest opuchnięta: to układ nerwowy poprosił komórki układu odpornościowego o pomoc. Po prostu nerwy zaktywowały najbliżej znajdujące się komórki układu odpornościowego i rozwija się tak zwany niespecyficzny stan zapalny. On polega na tym, że patogenu nie ma, a stan zapalny jest Co dzieje się następnie?

Te komórki, które były w miejscu wniknięcia pierwszych bakterii, albo te które do nich napłynęły to po pierwsze są granulocyty, po drugie makrofagi: dwie populacje komórek, które maja zdolność do fagocytozy, czyli do zjadania patogenu. Różnią się sposobem zjadania. Makrofag jak zje, to wypluwa, neutrofil nie. Czyli zaktywowany neutrofil wydziela tylko białka informacyjne, czyli chemokiny i cytokiny. Natomiast makrofag pozostawia także w miejscu stanu zapalnego resztki strawionych patogenów, które mogą bardzo efektywnie aktywować inne komórki układu odpornościowego, czyli znacznie wydajniej amplifikuje odpowiedź niż neutrofile. Neutrofile takie zdechłe są zresztą głównym składnikiem ropy. Rysunek: komórka fagocytująca, aktywowany makrofag zjada bakterie, fagocytuje je, w odpowiedzi na to wydziela cytokiny, tak zwane cytokiny stanu zapalnego: interleukinę 1, interleukinę 6, TNF-a; prostaglandyny i leukotrien i chemokiny. Prostaglandyny i leukotrien rozróżniają strukturę naczyń krwionośnych, chemokiny i inne białka, np. składniki dopełniacza, które maja właściwości chemotaktyn powodują, że komórki przemieszczają się wzdłuż rosnącego gradientu chemotaktyny, chemokiny albo składników dopełniacza.

Na filmie z zeszłego tygodnia: Sekwencja, gdzie komórka w odpowiedzi na połączenie się chemokiny z receptorem chemokinowym na powierzchni syntetyzowała nowe białka i wyrzucała na swoja powierzchnię coraz więcej receptorów chemokinowycli. Równocześnie aktywowany był cytoszkielet i dzięki temu komórka zaczynała się przesuwać w stronę rosnącego gradientu chemokiny. (..) Interieukina 8, która też jest chemotaktyną dla komórek układu odpornościowego.

3 fazy obrony przed infekcją, dzisiaj będziemy się zajmowali tylko pierwszymi dwoma.

3 podstawowe fazy rozpisane na godziny:

0-4 godziny od momentu infekcji: wyłącznie odpowiedź mechaniczna, niespecyficzne białka bakteriobójcze, komórki rezydujące w tkankach

4-96 godzin: rozpoznanie związane z receptorami rozpoznającymi wzorce molekularne patogenów, rekrutacja komórek do stanu zapalnego i usunięcie infekcji tylko na bazie w zasadzie odpowiedzi wrodzonej

powyżej 96 godzin (od 4 dnia wzwyż): włącza się część nabyta odpowiedzi odpornościowej. Dziś zajmujemy się tylko pierwszymi 96 godzinami.

Cechy odpowiedzi wrodzonej:

•    Bardzo szybka, najszybsza z tego czym dysponujemy

•    Receptory rozpoznające patogeny są takie same podczas całego życia osobnika.

Bardzo ważna cecha, to ją różni od odpowiedzi nabytej. Tamte receptoiy w miarę rozwijającej się odpowiedzi czy powtarzających się infekcji tymi samymi patogenami stają się coraz doskonalsze. Tu nie: całe życie, bez względu na toczy jest to pierwsza infekcja tą samą bakterią czy pięćdziesiąta czas odpowiedzi, intensywność i przebieg będą podobne.