108937

*    skład szefowie państw/rządów (+MSZ) i przewodniczący Komisji (+1 członek);

*    nie ma trybu powołania;

*    status w p.m. taki jak stanowisko, które zajmują (np. przewód KE i człlnek Protokół o przywilqach o immunitetach W z 1965 r.);

*    częstotliwość —* co najmniej 2 razy w roku;

*    przewodniczy szef państwa/rządu państwa, które przewodniczy w Radzie;

*    składa po każdym posiedzeniu sprawozdania PE oraz roczne o postępie osiągniętym przez UE;

*    posiedzenia przygotowywane merytorycznie na 3 poziomach —* państwowym;

—* międzypaństwowym;

—* wspólnotowym;

*    porządek obrad przygotowuje dla:

—* I filaru - Komitet Stałych Przedstawicieli (COREPER);

—► II i III filaru — Komitet Polityczny i Koordynacyjny,

*    podział spotkali na oficjalne i nieformalne;

*    czasem spotkania tematy:zne;

III. Funkcje

—    art. 4 TUE —* RE nadaje UE impuls niezbędny do jej rozwoju i określa główne wytyczne jej polityki;

*    ńmkcje o charakterze politycznym;

—    w traktatach rzeczowy podział kompetencji między Radą a RE;

*    w traktatach niewiele kompetenc ji RE, np. zasady i wytyczne, decydując o wprowadzeniu przez UE strategu w obszarze polityki gospodarczej i walutowej (art. 99 ust 3 TWE), polityki zatrudnienia (art 128 TWE), polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (art 13 i 17 TUE), a w obszarze współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych określa podstawowe zadania oraz może jednomyślnie podjąć decyzję o upoważnieniu państw do podjęcia wzmocnionej współpracy (art 40a TUE);

*    sprawy należące do kompetenqi W, RE me stanów żadnych aktów piawnych, ale może omawiać sprawy, które W dot;

*    impulsy i wytyczne me są obowiązujące dla wspólnot, dlatego możliwa jest ponowna dyskusja nad nimi w ramach Rady, też możliwa dyskusja gdy Rada w II filarze podejmuje decyzje na podstawie wytycznych przyjętych przez RE lub w przypadku decyzji dot kwestii będących przedmiotem wspólnych działań oraz wspólnych stanowisk (art 13 TUE);

—    RE to główna uistytuqapolit UE —» RE me tylko nadaje ogólny kierunek polit, kierunku UE, ale i

załatwia sprawy, których me dało się rozwiązać na poziomie Rady —» spełnia funkcje przyspieszania i

pogłębiania integracji;

iy_I^-dejinowąiuedecy.zji

—    podejmowane na zasadzie konsensusu w formie oświadczenia przewodniczącego (tzw. konkluzje

Prezydencji);

—    w doktrynie podział stanowisk zajmowanych przez RE (kryterium: zawartość rzeczowa):

1.    programujące rozwój instytucjonalny Wspólnot, jak np. postanowienia dotyczące Uiui Gospodarczej i Walutowej, Strasburg 1989 r.;

2.    wytyczne formułujące cele i zasady integracji, np. porozumienie w sprawie zaleceń dotyczących rozszerzenia Wspólnot, Lizbona 1992 r., dyskusja na temat Białej Księgi, Kopenhaga 1993 r.;

3.    decyzje merytoryczne, jak np. wyznaczenie terminu powszechnych i bezpośrednich wyborów do Parlamentu Europejskiego w 1978 r.; poszerzenie kompetencji Padamentu Europejskiego, Luksemburg 1985 r.;

4.    deklaracje intencji, jak np. w sprawie sytuacji na Środkowym Wschodzie, Wenecja 1980 c; w