109910

PLAC NA KAPITOLU

Projekt placu zakładał budowę kilku gmachów użyteczności publicznej. Na wprost na osi wejścia znalazł się pałac Senatu, z południowej i wschodniej strony: pałac Konserwatorów i Muzeum. Otwarcie od strony zachodniej, ujęte w ramy zbiegających się skrzydeł gmachów Konserwatorów i Muzeum, zwrócone było w kierunku położonego poniżej, rozwijającego się miasta.

Wnętrze placu o kształcie rozszerzającego się ku wschodowi prostokąta tworzyło oprawę dla gmachu Senatu, wzbogacając widoki dalekimi perspektywami Forum Romanum.

Podłoga placu, z eliptycznym wgłębieniem w części centralnej, z płyt ciemnego marmuru wzbogacona została bardzo charakterystycznym rysunkiem. Wykonane z jasnego marmuru stopnie i linie wzoru kierują wzrok obserwatora ku centralnemu punktowi placu, w którym umieszczony został monumentalny, odlany ze spiżu i niegdyś złocony, posąg Marka Aureliusza na koniu.

Oprawę otwarcia widokowego w części zachodniej stanowią mur oporowy i balustrada z grupami rzeźbiarskimi. Ku miastu wiedzie niezbyt stroma rampa.

Wyloty boczne placu zamknięte są stromymi schodami prowadzącymi do Skały Tarpejskiej i kościołowi Santa Maria. Plac stanowi jeden z najpiękniejszych przykładów urbanistyki Renesansu we Włoszech.

PLAC ŚW. PIOTRA

Plac Świętego Piotra (wł. Piazza San Piętro) - plac przed bazyliką św. Piotra na Watykanie, należący do osi łączącej bazylikę i Via della Conciliazione. Został zaprojektowany w 1656 przez Berniniego jako prostopadły owal, który od strony zachodniej za pośrednictwem części w kształcie trapezu otwiera się na fasadę bazyliki, od strony wschodniej wychodzi na przebitą w latach 30. XX w. Via della Conciliazione.

■Tm    Otacza go portyk Berniniego zbudowany w latach 1656-1667. Olbrzymia,

czterorzędowa kolumnada w porządku doryckim, zwieńczona jest attyką, na \y'    której ustawiono posągi 140 świętych. Wśród nich, po lewej stronie, na

^^ ^ wysokości fontanny, można znaleźć pomnik św. Jacka Odrowąża,

dominikanina, jedynego świętego pochodzącego z Polski. Symbolika kolumnady ma związek z kontrreformacją i można się w niej dopatrywać wyciągniętych rąk Kościoła, pragnących ogarnąć wszystkich.

Centralne miejsce placu zajmuje egipski obelisk, zdobiący dawniej cyrk Kaliguli. Wraz z podstawą i krzyżem obelisk mierzy 40 metrów wysokościfpotrzebne źródło]. Wedle tradycji był świadkiem męczeńskiej śmierci św. Piotra i innych chrześcijan. Obelisk pochodzi z XIII w. p.n.e., w Rzymie znalazł się I w. i początkowo był ustawiony na Cyrku Nerona. W 1586 papież Sykstus V polecił przenieść go na obecne miejsce architektowi Domenico Fontanie.

Bernini przy projektowaniu placu wykorzystał obelisk jako punkt wskazujący środek owalu. W roku 1675 zaprojektował otaczającą go fontannę.

Na placu symetryczne ustawiono jeszcze dwie fontanny. Jedna z nich, znajdująca się po prawej stronie placu, jest dziełem Maderny, a druga jest jej wierną kopią (dzieło Fontany). Po lewej stronie, pomiędzy bazyliką a kolumnadą znajduje się Spiżowa Brama strzeżona przez gwardię szwajcarską. W głębi widoczne są Schody Królewskie - Scala Regia - dzieło Berniniego.