110152

1L Asortyment wyrobów: wyroby walcowane - proces walcowania dzielimy: -produkcja półwyrobów; -produkcja wyrobów (ostygłe półwyroby nagrzewa się ponownie do odpowiednie temp. i kieruje na walcowniczą linię technologiczną. Wyroby walcowane dzielimy na 6 grup: *pręty, *wa)cówka, 'kształtowniki, *rury bez szwów, 'blachy, 'taśmy i bednarka

12.    Stopy metali: Stopem nazywa się substancje otrzymaną przez stopienie dwóch lub więcej pienMastków. Stop zawierający w przeważającej części metaliczne i mające właściwości nazywamy stopem mechanicznym.

13.    Obróbka cieplna stali: Hartowanie - ogrzewa się o 30+50° powyżej linii A₃ przez pewien czas, struktura D przebudowuje się w 0 w całej objętości materiału; potem szybko oziębia się element (zanurzenie w wodzie). W ten sposób uzyskujemy przesycenie węglem, który umieszcza się w strukturze i ją zaburza. V wzrasta o ok. 2%. W wyniku tego procesu powstaje martenzyt - twardy i wytrzymały, ale kruchy.

Odpuszczanie - ogrzewa się materiał poniżej temperatury T,, a następnie wychładza (b. powoli). Ten proces zwiększa twardość i wytrzymałość, ale również plastyczność (w porównaniu do hartowanej). Hartowanie + odpuszczanie -> stal ulepszona cieplnie.

Wyżarzanie odprężające (do b. odpowiedzialnych konstrukcji spawanych) pomaga pozbyć się naprężeń własnych (ich największe wartości są po spawaniu). Nagrzać do temp. 600° - następuje wtedy relaksacja naprężeń. Naprężenia wykonują pracę i znikają

Wyżarzanie rekrystalizujące: w wyniku zgniotu materiału uzyskuje się dużą wytrzymałość w kierunku poziomym i minimalną w kierunku prostopadłym. Materiał zgnieciony należy poddać wyżarzaniu rekryst. przez podgrzanie do temperatury T,,*, = 0.4T,%m, 1*^=1500° dla stali używanej w budownictwie.

14.    Badanie wytrzymałości metalu: polega na rozciąganiu próbki na ogół aż do rozerwania i określenia jednej lub więcej właściwości mechanicznych. Z wykresu rozciągania stali określa się następujące wielkości: górna granica plastyczności, dolna granica plastyczności, naprężenie graniczne przy przyroście nieproporcjonalnym, wytrzymałość na rozciąganie, moduł sprężystości podłużnej E, wydłużenie całkowite w chwili zerwania.

Udarność jest miarą odporności materiału na pękanie pod wpływem uderzenia, stanowi również miarę kruchości materiału, tzn. że im bardziej kruchy jest dany materiał, tym mniejsza jest jego udarność.

Twardość- jest miarą oporu materiału przeciw odkształceniom trwałym powstającym w skutek wciskania wgłębnika (met. bad. twardości: Brinella, Rockwella, Vickers,. młotek Poldi)

Moduł Younge’a E - stała materiałowa zwana współczynnikiem sprężystości wzdłużnej materiału. Współczynnik Poissona v - stała materiałowa zwana współczynnikiem przewężenia poprzecznego. Moduł Kirchhoffa G - stała materiałowa zwana współczynnikiem sprężystości poprzeczną materiału. 14a. Skład chemiczny stali wpływa zdecydowanie na udarność. Wzrost zawartości węgla zmniejsza udarność i przesuwa położenie progów kruchości ku wyższym temperaturom. Identycznie wpływają tlen, azot, siarka i fosfor;

W stalach nie stopowych węgiel zwiększa wytrzymałość na rozciąganie i jej twardość, a pogarsza właściwości plastyczne (wydłużenie i przewężenie)

15.    Wymiarowanie konstrukcji - obliczeniowy etap projektowania którego celem jest dobranie takich przekrojów poprzecznych elementów składowych konstrukcji, w tym w ich miejscach krytycznych aby były spełnione normowe warunki bezpieczeństwa we wszystkich 3 fazach istnienia konstrukcji, a mianowicie: *w fazie transportu, 'montażu, i 'eksploatacji

16.    Sprawdzenie SGN - w SGN, dla kombinacji obciążeń obliczeniowych, przeprowadza się sprawdzenia nośności w 3 poziomach. Jest to sprawdzenie: a) wytrzymałości materiału w najbardziej wytężonym punkcie przekroju poprzecznego; b) nośności przekroju poprzecznego elementu; c) nośności elementu konstrukcyjnego

17.    Sprawdzenie SGU - sprawdza się dla kombinacji obciążeń charakterystycznych następujące wielkości: 'ugięcie pionowe elementów (np. belek) f„«^<= 1/m; 'przemieszczenia poziome elementów i ustrojów (np. ram) Uk<=lh/500; * częstotliwość drgań \Masnych elementów.

18.    Klasyfikacja przekrojów w elem. konstrukcji: Klasa przekroju tj. stopień odporności elem. na miejscową utratę stateczności, klasa I - przekroje mogą osiągnąć nośność uogólnionego przegubu plastycznego, a w stanie pełnego uplastycznienia przy zginaniu wykazują zdolność do obrotu; klasa II - przekroje mogą osiągnąć nośność uogólnionego przegubu plastycznego, lecz w skutek miejscowej niestateczności plastyczną wykazują ograniczoną zdolność do obrotu; klasa III - przekroje charakteryzują się tym, że ich nośność jest uwarunkowana początkiem uplastycznienia strefy ściskanej; klasa IV - przekroje tracą nośność przy największych naprężeniach ściskających mniejszych niż granica plastyczności.