• Translokacje - zmiana rozmiaru chromosomu o ok. 100 kb (taka zmiana widoczna w elektroforezie pulsacyjnej).
Kariotypy grzybów fitopatogennych:
Do identyfikacji szczepów wykorzystywane są 3 techniki:
1) PFGE
2) RFLP
3) Analiza izoenzymów
• Mamy gen wyjściowy. W tym genie znajduje się miejsce restrykcyjne rozpoznawane przez restiyktazę.
• Jak go potniemy restyktazą w tym miejscu restrykcyjnym to są generowane są np. dwa fragmenty dające prążek o masie 300 i 700 Mbp
• Jeżeli dojdzie do mutacji w miejscu restrykcyjnym to pojawi się 1 prążek o masie 1000 Mbp
• Jeżeli pojawi się miejsce restrykcyjne w innym miejscu tego genu to pojawiają się np. dwa prążki ale o masie 400 i 600 Mbp
Przykłady kariotypów fitopatogenów grzybowych:
1) Izolaty Leptosphaeńa maculans:
• Infekują rzepak
• Silnie wirulenme szczepy = 6-8 prążków
• Słabo wirulenme szczepy = 12-14 prążków
Zbadano je pod kaem różnic w liczbie chromosomów i rozmiarach.
2) Septaria nodorum
• Infekcje pszenicy lub jęczmienia
• Adaptacja do każdego z żywicieli powoduje zmiany biochemiczne i fizjologiczne. Chromosom B:
• Dodatkowy chromosom występuje u ludzi, zwierząt i grzybów fitopatogennych.
Nectria haematococcoa:
• Obecność chromosomu B o wielkości 1,6 Mb.
• Na tym chromosomie jest gen Pda6, który koduje koduje dimetylazę pistatynową
• Został on zmapowany na chromosomie B.
• Infekcja Pisum sativum (groszek) przez Nectria zależy od zdolności grzyba do detoksykacji pistatyny, czyli niezbędna jest obecność genu Pda6, a tym samym obecności chromosomu B.
Na różnice w wielkościach chromosomów ma wpływ :
• Jaki rodzaj elektroforezy pulsacyjnej zastosowaliśmy
• oraz czy markery wielkości pochodziły z S.cerevisiae, czy z Spombe.
Kariotypowanie ełektroforetyczne - zastosowanie:
• Identyfikacja chromosomów homologicznych
• Mapy restrykcyjne
• Badanie występowanie genów biosyntezy np. antybiotyków
Kariotypy grzybów^ patogennych dla ludzi:
Ludzkie mikozy dzielimy na 3 gn
1) Powierzchniowe
2) Podskórne