114064

Symetria wirusów

Hclikalna - białkowe kapsomery ułożone dookoła kwasu nukleinowego, stanowiącego centralny rdzeń kapsydu (wirus grypy, wirus parainfluenzy, wirus wścieklizny)

Kubicma - ikosaedralna (dwudziestościenna), kapsomery tworzą bryłę utworzoną z dwudziestu jednakowych trójkątnych ścian otaczających genom (wszystkie zwierzęce wirusy DNA z wyjątkiem pokswimsów, niektóre RNA wirusy).

Złożona - część wirionów wykazuje taką samą symetrię, np. pokswirusy, bakteriofagi.

Wirusy będąc bezwzględnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi do swojego powielania (replikacji) wymagają układu enzymatycznego gospodarza. Zakażenie wirusem wpływa na metabolizm komórki. Następuje zahamowanie syntezy komórkowych kwasów nukleinowych (DNA i RNA) oraz białek komórkowych.

Można wyróżnić kilka etapów replikacji, wspólnych dla wszystkich wirusów (bakteryjnych, roślinnych i zwierzęcych):

-    adsorpcja,

-    penetracja,

-    synteza wirusowego kwasu nukleinowego i białek wirusowych,

-    składanie i dojrzewanie wirusów,

-    uwalnianie wirusów z komórki.

I    - faza adsorpcji - rozpoczęta w momencie zetknięcia się wirusa z powierzchnią komórki; zachodzi dzięki różnicom ładunków wirusa i powierzchni błony; komórka rozpoznawana jest dzięki receptorom znajdującym się na jej powierzchni - jeżeli nie ma specyficznych receptorów nie może być zainfekowana, (dlatego np. wirus polio atakuje tylko komórki nerwowe albo np. człowiek nie może zarazić się roślinnym wirusem mozaiki tytoniowej).

II    - faza penetracji - jest to faza, podczas której wirion po połączeniu z receptorem wnika do komórki; może się to odbywać w dwojaki sposób: przenikanie wirusa w całości do cytoplazmy na drodze pinocytozy ( wirus osłonięty jest błoną komórki, dzięki czemu nie rozpoznaje go jako obcego czynnika) lub w wyniku tzw. wiropeksji - jest to rodzaj fagocytozy - wirus posiadający na powierzchni kapsydu receptory takie same jak na powierzchni komórki wnikając „zostawia” je na powierzchni plazmałemy a sam wraz z kapsydem wnika do środka - komórka trawi kapsyd jako obce białko a uwolniony w ten sposób materiał genetyczny bez przeszkód zaczyna działać w zainfekowanej komórce.