114113

Protokół i Kioto - dane ogólne

•    Ratyfikowały go 174 państwa

•    Strony protokołu zobowiązują się do ograniczenia łub redukcji emisji gazów cieplarnianych w celu zredukowania całkowi tych emisji tych gazów o przynajmniej 5% poniżej poziomu 1990 roku w okresie zobowiązań od 2008 do 2012 r.

•    W załączniku A Protokołu zdefiniowano gazy cieplarniane któiymi są: dwutlenek węgla, metan, podtlenek azotu, fluorowęglowodory, perfluorokarbony i sześciofluorek siarki.

•    Wysokość zobowiązań redukcyjnych zadeklarowano następująco:

0    15 członków U E z 1997 zadeklarowało wspólną redukcję emisji o 8%.

Dokonano wewnętrznego podziału zobowiązań do redukcji, zgodnie z którym np. Dania i Niemcy zobowiązały się do redukcji o 21%, natomiast Portugalia ma prawo do wzrostu emisji o 27%, Grecja o 25%, a Hiszpania o 15%

0 Polska i Węgry redukcję i 6%

0 Rosja i Ukraina zadeklarowały stabilizację na poziomie roku bazowego 0 USA redukcję o 7%

0 Australia wzrost o 8%

•    USA (ok. 35% światowej emisji) - nie ratyfikowały Protokołu i Kioto

Mechanizmy protokołu

•    handel emisjami - Krajom Anexu B (kraje rozwinięte oraz kraje Europy Środkowo-Wschodniej w okresie transformacji) przyznano określone poziomy emisji gazów cieplarnianych na okres 2008-2012. Dozwolona wielkość emisji wyrażona jest w przyznanych jednostkach. Jeśli kraj ma zbędne jednostki (tzn. wyeliminował mniej szkodliwych gazów niż mógł, zużył mniej jednostek niż mu przyznano), wtedy może nadwyżkę jednostek sprzedać innemu krajowi, który przekroczył przyznany mu limit. Ponieważ państwa handlują przyznanymi jednostkami, mechanizm ten nazywany jest rynkiem dwutlenku węgla.

•    mechanizm czystego rozwoju - obejmuje inwestycje które mają na celu redukcję emisji gazów cieplarnianych w krajach rozwijających się. W zamian za pomoc tym krajom, państwa rozwinięte mogą otrzymać dodatkowe jednostki emisji tzn. zwiększyć limity emisji gazów cieplarnianych

•    wspólna implementacja - jest podobna do mechanizmu czystego rozwoju, ale dotyczy tylko krajów Anexu B. Umożliwia tym państwom tworzenie projektów mających na celu redukcję emisji w innych krajach rozwiniętych w zamian za dodatkowe jednostki emisji.