Podstawę teoretyczną takiego opisowego ujęcia osobowości stanowi fakt względnej stałości niektórych elementów zachowania się człowieka w podobnych sytuacjach oraz regularność i podobieństwu zachowań różnych ludzi, co pozwala wnosić o wspólności ich cech i opisywać za pomocą tych samych pojęć.
Ceclia byłaby więc skrótowym opisem pewnych zachowań i jednocześnie ich determinantą, natomiast struktura osobowości-określonym układem (konfiguracją) cecli liczba definicji osobowości proponowanych na podstawie teorii cech oceniana jest w piśmiennictwie na ponad sto.
Dla celów praktyki klinicznej można zdefiniować osobowość jako wieloczynnikową strukturę dynamiczną, która integruje i reguluje zachowanie się człowieka uraz jego relacje ze światem zewnętrznym.
W myśl założeń teorii cech zaburzenia osobowości to względnie trwałe zahamowanie rozwoju osobowości, przejawiające się zakłóceniem prawidłowego funkcjonowania jej mechanizmów integracyjna-regulacyjnych.
Według przyjętej obecnie w Polsce, a postulowanej przez Światową Organizację Zdrowia 10 Rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób Urazów i Przyczyn Zgonów ICD-IO), przez zaburzenia osobowości rozumie się głęboko utrwalone wzorce zachowań, odbiegające zł przeciętnych wzorów przyjętych w danej kulturze, a charakteryzujące się mało elastycznymi reakcjami na różne sytuacje indywidualne i społeczne oraz trudnościami w wielu zakresach funkcjonowania psychologiczna-społecznego.