115690

części atomów tlenu na atomy azotu w strukturze cliityny w stosunku do struktury celulozy powoduje, że w chitynie występują dużo silniejsze międzycząsteczkowe wiązania wodorowe, co skutkuje większą wytrzymałością mechaniczną chityny w stosunku do cekilozy.

Rozkład pektyn

Pektyny - nazwa pochodzi od greckiego słowa tttjktóc pektós = zwarty, cieknący; mieszanina węglowodanów występująca w ścianach komórkowych wielu roślin. Pektyny są generalnie polisacharydami i oligosacharydami o zmiennym składzie. Są to przede wszystkim poliuronidy składające się z połączonych ze sobą wiązaniami a-l,4-glikozydowymi jednostek kwasu D-galakturonowego, w znacznej części zestryfikowanych grupami metylowymi. Pektyny dla ludzi, pod względem odżywczym są ciałami balastowymi. Pod względem żywieniowym stanowią jedną z frakcji rozpuszczanego włókna pokarmowego (błonnika). Wiele mikroorganizmów jest w stanie rozkładać pektynę, wyitiżuiamy dwie frakcje pektyn, w zależności od stopnia .taryfikacji;

wysokometylowane (WM), w których zestryfikowanych jest >50% grup karboksylowych reszt kwasu galakturonowego; niskometylowane (NM). w których stopień estryfikacji jest mniejszy od 50%.

Wspólną cechą pektyn jest zdolność do tworzenia żeli w kwaśnych wamnkach. Zdolność żelowania zależna jest od stopnia zmetylowania pektyn. Pektyny wysokometylowane żelują przy pH 3,0, stężeniu cukru 65% oraz zawartości pektyn 0,3 - 2%. Żele pektyn niskometylowanych powstają przy niższym stężeniu cukru (30-40%) oraz w szerszym zakresie pH (3-6). Jednak niezbędnym czynnikiem utworzenia trójwymiarowej siatki żelu jest obecność jonów wapnia, w stężeniu 0.01 - 0,1%. Zawartość pektyn wynosi wtedy 1,5 - 3,0%. Z tego względu są one wykorzystywane w przemyśle spożywczym jako środek zagęszczający. Pektyny między innymi odpowiedzialne są za zestalanie się dżemów i powideł.

Pektyny składają się z uz cdi główny di lodzaiów. węglowodanów,

homogalakturonan - polisacharyd zbudowany z merów kwasu galakturonowego ramnogalakturonan 1 - polisacharyd złożony z dimerów (ramnoza + kwas galakturonowy) ramnogalakturonan II - rozgałęziony polisacharyd.

Rozkład ligniny

Lignina (drzewnik) - jeden z podstawowych składników drewna (obok celulozy i hemicelulozy). Jest substancją lepiszczową powodującą zwartość struktury komórek drewna. Nadaje drewnu wytrzymałość i utrzymuje jego sztywność. Eliminacja ligniny (poprzez dodatek związków sodu) z drewna prowadzi do zmiękczenia substancji drzewnej, co jest procesem niezbędnym podczas produkcji papieni.

Lignina jest polimerem, którego monomerami są związki organiczne będące pochodnymi aromatycznych alkoholi fenolowych. Są to alkohol konifetylowy, alkohol synapinowy, alkohol kumarylowy. Struktura chemiczna ligniny jest usieciowana wiązaniami estrowymi i węglowymi C-C.

Rozkład ligniny przeprowadzają grzyby, poprzez wytworzenie białej lub brunatnej zgnilizny. Najbardziej typowymi monomerycznymi produktami rozkładu ligniny są wanilina i kwas wanilinowy. Lignina jest jednym z ważnych źródeł aromatycznej części kwasów huminowych gleb. torfów, lignitów i węgli. W wyniku niepełnego rozkładu ligniny następuje wzbogacenie gleby również w związki azotowe.

Rozkład węglowodorów

Węglowodory to organiczne związki chemiczne zawierające w swojej strukturze tylko atomy węgla i wodom. Wszystkie one składają się z podstawowego szkieletu węglowego (powiązanych z sobą atomów węgla) i przyłączonych do tego szkieletu atomów wodom. Wzór ogólny węglowodorów to G\Hy .

Węglowodory są podstawowym składnikiem ropy naftowej, która stanowi ich podstawowe źródło w przemyśle. Innym źródłem węglowodorów są procesy tzw. suchej destylacji drewna i zgazowy wania węgla. Oprócz tego węglowodory o złożonej budowie pełnią rozmaite role w organizmach żywych (np. karotenoidy).

Węglowodory względu na występowanie wiązań widokowych węgiel-węgiel dzieli się lia.

nasycone, zwane inaczej alkanami w których nie występują podwójne i potrójne wiązania chemiczne między atomami węgla

węglowodory nienasycone, w których te wiązania występują, które dzielą się dalej na:

alkeny (olefiny) - zawierające wiązania podwójne (np. etylen), które ponownie dzielą się na:

dieny - zawierające dwa wiązania podwójne, które po raz kolejny dzielą się na:

alleny - w których występują skumulowane układy wiązali podwójnych (C=C=C)

dieny sprzężone - w których występują dwa wiązania podwójne przedzielone jednym pojedynczym: (C=C-C=C) (np. butadien)

polieny - w których występuje więcej niż dwa wiązania podwójne.

alkiny - w których występują wiązania potrójne węgiel-węgiel (np. acetylen)

węglowodory aromatyczne - w których występują struktury ze specyficznie sprzężonymi układami wiązali podwójnych (np. benzen).

Imiv podział węglowodorów wynika z topologii ich łańcuchów: liniowe - w których występują ściśle liniowe łaiicuchy węglowe - np. n-oktan rozgałęzione - w których występują boczne odgałęzienia w łańcuchu - np. izooktan, izopren alicykliczne - w których występują pierścienie węglowe - np. cykloheksan

policykliczne - w których występują dwa lub więcej pierścieiu cyklicznych, w których część atomów węgla jest "współdzielona” np. naftalen

bi- i więcej cykliczne - w których występują dwa lub więcej "przeplatających" się układów pierścieniowych, np. adamantan mieszane - w których występują różne kombinacje układów cyklicznych liniowych i rozgałęzionych - np. karoten.